Manifestacja miłości między matką a ojcem wcale nie jest podobna. Matka kocha dziecko tak, jakby było ono wrodzone genetycznie, a ojciec wręcz przeciwnie, szczegółowo podchodzi do tej kwestii.
Bardzo często ojcowie nie biorą udziału w grach z dziećmi, całkowicie pozostawiając to mamie. Gry pozwalają dziecku przyzwyczaić się do ojca, do jego wyglądu i barwy głosu. Dorastając dziecko nie będzie postrzegać go jako czegoś obcego. Z kolei ojciec od pierwszych dni życia uczy się rozumieć swoje dziecko.
Ojciec dla syna to przede wszystkim wsparcie i ochrona. Nawiązanie relacji z małym synkiem nie jest trudne, od taty wymaga się jedynie komunikacji i autentycznego zainteresowania jego sprawami.
Z uczniem ojciec może grać w męskie gry - piłkę nożną, hokej, koszykówkę. Również ojciec może wykonywać z nim męskie prace domowe. Wbij gwóźdź, powieś półkę lub zabierz syna do garażu. Tylko przez ciągłe widzenie przed sobą przykładu chłopiec wyrośnie na prawdziwego mężczyznę. Dorosły syn chce równej relacji z ojcem. I często bunt nastolatków w rodzinie jest spowodowany właśnie niechęcią ojca do postrzegania syna jako równego człowieka.
Wszystkie dzieci są niegrzeczne, a rodzice są zmuszeni je karać. Kary taty są zwykle surowsze niż kary matki. Kara fizyczna będzie o wiele skuteczniejsza i lepsza niż poniżanie i wyśmiewanie. Musisz tylko wyjaśnić błędy.
Fundamentem relacji ojciec-syn jest zaufanie. Ojciec powinien zawsze interesować się życiem syna, być blisko. Jeśli tata pozostaje obojętny, potrzeba syna komunikować się z nim znika. Syn stanie się bardziej wdzięcznym słuchaczem lub zamknie się w sobie. A w relacji ojciec-syn pojawi się pęknięcie.
