Kłamstwo dzieci jest częstym zjawiskiem w wielu rodzinach. Zdarza się, że staje się przyczyną poważnych konfliktów między dziećmi a rodzicami. Czy da się odzwyczaić dziecko od kłamstwa ostrymi metodami, czy też należy to osiągnąć innymi sposobami?
Najlepszym sposobem na zrozumienie, dlaczego dziecko cię okłamuje, jest wyobrażenie sobie siebie na jego miejscu. Przypomnij sobie własne dzieciństwo, w którym prawdopodobnie musiałeś okłamywać rodziców. Co dokładnie skłoniło cię do takiego zachowania? Oczywiście strach. Być może kiedyś, popełniwszy to lub inne przestępstwo po raz pierwszy, naiwnie przyznałeś się do tego swoim rodzicom i zostałeś ukarany. Od tego momentu postanowiłeś nie przyznawać się do wszystkich podobnych przypadków. Tak właśnie teraz zachowują się Twoje dzieci – ta historia powtarza się z pokolenia na pokolenie. Teraz wyobraź sobie, co sam byś zrobił jako dziecko, gdybyś był pewien, że po przyznaniu się do winy, Twoi rodzice by Cię nie ukarali (a przynajmniej karano ich znacznie łagodniej). Skłamałbyś? Oczywiście że nie. A może zniknie samo pragnienie popełnienia przestępstwa, dlatego aby nauczyć dziecko nie kłamać, trzeba zdobyć z jego strony zaufanie do rodziców. Wyjaśnij mu, że rodzice nie są wrogami i nie należy się ich bać. Obiecaj, że w przypadku przyznania się do wykroczenia znacznie złagodzisz, a nawet, jeśli to konieczne, zniesiesz karę i wyjaśnij, że jeśli dziecko się nie przyzna, to i tak prędzej czy później dowiesz się o tym, co się stało, ale w tym przypadku kara będzie znacznie surowsza… Nigdy też nie zdejmuj zła z dziecka, pamiętaj, że jakakolwiek kara ze strony rodziców jest przejawem miłości do dobra samego dziecka Zdarza się, że dziecko popełnia to lub inne wykroczenie nieumyślnie, na przykład przypadkowo dotykając i upuszczając wazon. W takich przypadkach najczęściej okłamuje rodziców. Jeśli ma zwierzaka, może go całkowicie winić. Zastanów się, czy kara jest odpowiednia dla niezamierzonego działania w ogóle, ponieważ dziecko nie wyznaczyło sobie celu, aby cię skrzywdzić, a być może on sam jest bardzo zdenerwowany. Dlatego obiecaj, że w tej sytuacji, jeśli się przyzna, w ogóle nie zostanie ukarany. Całkowicie usuń kary za złe oceny, ponieważ są już dla niego karą. Śmieszne jest karanie za cięcia podczas chodzenia, jak to robią niektóre rodziny, ale nie posuwaj się za daleko. Nie stwarzaj warunków, w których dziecko przyznając się do wykroczenia, nawet bardzo poważnego, nie będzie miało gwarancji, że zostanie ukarane. Wtedy przestanie kłamać, ale zdecyduje, że teraz może „grzeszyć i pokutować” w nieskończoność. Zachowaj rozsądną równowagę, za każdym razem podejmując świadomą decyzję, co dokładnie zrobić w przypadku przyznania się do winy: anulować karę lub po prostu ją złagodzić i w jakim stopniu.
