Kronika Rodzinna: Historia Mojej Rodziny

Kronika Rodzinna: Historia Mojej Rodziny
Kronika Rodzinna: Historia Mojej Rodziny

Wideo: Kronika Rodzinna: Historia Mojej Rodziny

Wideo: Kronika Rodzinna: Historia Mojej Rodziny
Wideo: Kronika rodzinna, jak ją założyć i prowadzić – Czas Gentlemanów 2024, Może
Anonim

Historia rodzinna może być nie mniej ekscytująca niż historia kraju, a poszukiwanie informacji o krewnych może być prawdziwą powieść kryminalną. Czasami ci, którzy chcieliby poznać losy prababek i pradziadów, muszą udać się do archiwów, podróżować po kraju w poszukiwaniu grobów wojskowych, kontaktować się z zagranicznymi organizacjami publicznymi. Po drodze na pewno będą rozczarowania, ale odkryć będzie znacznie więcej.

Kronika rodzinna: historia mojej rodziny
Kronika rodzinna: historia mojej rodziny

Aby stworzyć rodzinny rekord, musisz zebrać materiały. Najlepiej zacząć od osób, z którymi masz kontakt. Przeprowadź wywiady z rodzicami, dziadkami i innymi krewnymi. Podaj swoje dane osobowe – często zdarzają się przypadki, gdy dokumenty zaginęły, a w przywróconych wystąpił błąd w nazwisku, dacie lub miejscu urodzenia. Wszystkie informacje należy wpisać do specjalnie zwiniętego notatnika. Możesz także utworzyć folder na swoim komputerze, co jest jeszcze wygodniejsze. Prawdopodobnie znasz swoich kuzynów i siostry. Ale spróbuj znaleźć wszystkie możliwe informacje o innych krewnych - kuzynie babci, ojczymie dziadka i wszystkich innych. Dowiedz się i zapisz ich nazwiska, imiona i patronimikę. Bardzo przydatne jest nagrywanie historii na dyktafonie i zapisywanie nagrań. W takim przypadku zawsze możesz sprawdzić informacje.

Osoby urodzone w zamkniętych miastach mogą nie mieć jako miejsca urodzenia „numerowanej” osady, ale najbliższe centrum regionalne.

Możliwe, że masz w rodzinie stare albumy. Oczywiście widziałeś je więcej niż raz i znasz wielu z tych, których uwieczniono na zdjęciach. Przeglądaj albumy ponownie. Być może zobaczysz twarze, których wcześniej nie zauważyłeś. Zapytaj starsze pokolenie, które jest pokazane na zdjęciach, poproś je o opowiedzenie wszystkiego, co można o tych ludziach zapamiętać. Nie ma znaczenia, kto jest tam fotografowany - krewni, przyjaciele, sąsiedzi, koledzy z pracy czy przypadkowi towarzysze podróży. Całkiem możliwe, że będziesz musiał zwrócić się do nich o jakieś informacje.

Lepiej od razu zeskanować zdjęcia z rodzinnych albumów i podpisać, kto jest na nich przedstawiony.

Zacznij budować drzewo genealogiczne. Narysuj kwadrat na kartce papieru lub w edytorze tekstu z funkcją rysowania. Wpisz w nim swoje dane. Narysuj obok niego drugie pole i wypełnij dane współmałżonka. Połącz kwadraty poziomo. Jeśli masz dzieci, narysuj każdy kwadrat poniżej istniejącej pary, napisz szczegóły każdego dziecka. Twoje drzewo będzie rosło w górę. Nad swoim kwadratem narysuj jeszcze dwa - dla rodziców. Zrób to samo na placu współmałżonka. Kontynuuj drzewo. Przodkowie w linii prostej będą nad twoimi kwadratami. Jeśli w jakimś pokoleniu nadal byli krewni, narysuj dla nich kwadraty z boku. Połącz wszystkie kwadraty liniami prostymi, wskazującymi na więzi rodzinne. Jeśli nie masz wystarczających informacji o kimś, zamiast nieznanych danych stawiaj znaki zapytania. W takim przypadku najprawdopodobniej będziesz musiał przejść do archiwów.

Formułuj prośby i wysyłaj listy do archiwów. Jeśli chcesz dowiedzieć się danych o drugiej kuzynce mojej babci, która mieszkała w mieście N, która przez całe życie mieszkała w jednym miejscu, skontaktuj się z archiwum miejskim. To prawda, najprawdopodobniej będziesz musiał wskazać stopień związku. Możliwe, że będziesz musiał poszukać kogoś z jej bezpośrednich krewnych. Nowoczesne technologie komunikacyjne, głównie sieci społecznościowe, dają ku temu wiele możliwości. Spróbuj ustalić daty życia i śmierci, czy ten krewny miał dzieci, czy są wnuki, kim są i co robią.

Jeśli szukasz danych na temat krewnego z pierwszej linii, najlepiej skontaktować się z Archiwum Centralnym MON. Bardzo dobrze, jeśli znasz dane osobowe lub informacje o nagrodach. Istnieje kilka dużych archiwów wojskowych, są one stale uzupełniane, a zdarzają się przypadki, gdy krewnym udało się poznać los żołnierza z pierwszej linii wiele dziesięcioleci później.

Zapytaj krewnych starszego pokolenia o wydarzenia, których byli świadkami lub w których uczestniczyli. Zapisz ich historie. Zapisz swoje wspomnienia i ciekawe rzeczy, które widziałeś w życiu. To, co wydaje się wam wspólne, będzie historią dla waszych dzieci i wnuków.

Zalecana: