W procesie rozwoju każde dziecko przechodzi serię wieków kryzysowych. Na przykład kryzys trzech lat przejawia się w egoizmie dzieci i stosunku mistrza do wszystkiego, co ich otacza. Często słychać „moje” i „moje”. Z powodu skąpstwa między dziećmi powstają konflikty, które tak bardzo denerwują ich rodziców.
Wychowując dziecko-właściciela warto pamiętać, że w tym wieku czuje się on osobą i wyraźnie odróżnia swoje „ja” od otaczającego go świata. Wszystko, co go otacza, uważane jest za jego własność, do dzielenia się lub nie, sam decyduje.
Przede wszystkim nie trzeba zawstydzać ani skarcić dziecka za to, że nie chce dzielić się z innymi. I nie powinieneś też dawać komuś rzeczy, które należą do dziecka. Zabawki dziecka są jego własnością, może nimi rozporządzać według własnego uznania. Ponadto nigdy nie powinieneś pozwalać innym dorosłym nazywać swojego dziecka chciwym. Dziecko powinno czuć wsparcie rodziców. I kto, bez względu na to, jak dorośli, wie, że rzeczy osobiste są własnością, którą można zutylizować według własnego uznania. A jeśli w grupie dzieci ktoś płakał, nie dostając tego, czego chciał, nie trzeba nikogo winić.
Istnieje kilka kroków, które możesz podjąć, aby nauczyć swoje dziecko, jak się dzielić, co z czasem pomoże mu przezwyciężyć skąpstwo. Rodzice powinni wytłumaczyć dziecku, że oddając zabawkę innemu na chwilę, będzie można ją odzyskać. Dzieci często myślą, że oddając swoją rzecz, nigdy jej nie odzyskają. Spróbuj przeprowadzić „wymianę”. Bawiąc się z innymi dziećmi, zawsze możesz pozwolić swoim zabawkom bawić się i dostać w zamian coś ciekawego. Powinieneś zawsze pozostawić swojemu dziecku własny wybór. Ponieważ to jego sprawa, to do niego należy decyzja, czy się podzielić, czy nie.
Zdarza się, że w rodzinie, w której jest kilkoro dzieci, nie ma potrzeby mówić starszemu dziecku, aby uległo młodszemu. Dzieci powinny być równe. Ale w przypadku, gdy ustępstwa pojawiają się z inicjatywy starszego dziecka, należy pochwalić i podziękować za uwagę.
Nie skupiaj się na przypadkach, gdy dziecko nie chce się dzielić. Na przykład, gdy przychodzą goście i oczywiście chcą się bawić nowymi ciekawymi rzeczami. Dziecko może to przyjąć z wrogością, a perswazja w tym przypadku nie pomoże. Każdy powinien wziąć udział we wspólnej grze, w której każdy może poczuć, a konflikt zniknie.
