Adopcja dziecka to dla wielu par jedna z najważniejszych decyzji. Nie wszyscy są gotowi na ten krok, ale jeśli decyzja zostanie podjęta ostatecznie i nieodwołalnie, należy pomyśleć o problemach, które mogą pojawić się podczas wychowania.
Problemy można z grubsza podzielić na 3 grupy:
- adaptacja adoptowanego dziecka do nowej rodziny;
- dziedziczność;
- zdrowie dziecka.
Adaptacja adoptowanego dziecka do nowej rodziny
Adoptowane dziecko w prawie każdym wieku nie ma za sobą najróżniejszych doświadczeń. I nawet jeśli natychmiast otoczysz go maksymalną troską i miłością, trauma emocjonalna, której doświadczasz na początku, będzie jakoś, ale manifestowana. Może to być lęk lub zaburzenia snu, brak apetytu, niestandardowe reakcje na to, co robią rodzice. Na pierwszym etapie błędem jest sądzić, że ciepło, opieka, przytulny dom i różnorodne zabawki od razu odmienią dziecko. Często pyta, dlaczego został porzucony, dlaczego został pozostawiony, dlaczego nikt wcześniej się nim nie przejmował ani nie kochał. Na takie problemy trzeba się wcześniej przygotować i w razie potrzeby zapewnić dziecku wsparcie psychologiczne. Nie trzeba się bać, jeśli dziecko zacznie się wycofywać lub przeciwnie, wylewać nagromadzone emocje na zewnątrz.
Czasami dziecko może zacząć odrzucać rodziców i to na różne sposoby: przeklinając, źle się zachowując, wymyślając sztuczki, które wywołują negatywną reakcję dorosłych. Problemy te można rozwiązać, najważniejsze jest prawidłowe podejście do nich i, jeśli to konieczne, skonsultowanie się z psychologiem.
Często pojawia się sytuacja odwrotna. Dziecko, które w przeszłości nie otrzymało wystarczającej ilości miłości, próbuje wypełnić tę lukę i bardzo przywiązuje się do tych, którzy się o niego troszczą, mogą to być nie tylko rodzice, ale każda osoba, która okazuje dziecku uwagę i troskę. W takiej sytuacji dziecko ma kilka obiektów adoracji, ale w rzeczywistości prowadzi to do tego, że dziecko nie jest tak naprawdę do nikogo przywiązane. Jest bierny i łatwowierny, co stanowi pewien problem w nawiązywaniu normalnych relacji i kontaktów z innymi, a przede wszystkim z rodzicami.
W procesie wychowania zdarza się, że rodzice, nie znajdując kontaktu z dzieckiem, zaczynają obwiniać nie tylko siebie, ale i jego, że ich nie docenia, nie starają się poprawić relacji, wywołują konflikty i kłótnie. Ale w tym przypadku rodzice po prostu zapominają, że takie zachowanie jest tylko ochroną przed dzieckiem, najczęściej jest zaszyte na poziomie podświadomości na wszystko, czego dziecko doświadczyło wcześniej. W takim przypadku nie ma potrzeby porzucania dziecka (a często tak się dzieje), należy skonsultować się ze specjalistami i z ich pomocą rozwiązać wszystkie problemy. Przy odpowiednim podejściu, po krótkim czasie dziecko zmieni swoje zachowanie i nie tylko będzie szczęśliwe, ale uszczęśliwi również swoich przybranych rodziców.
Dziedziczność
Wielu rodziców adopcyjnych boi się dziedziczności, co często staje się jednym z problemów wychowawczych. Lęk przed dziedzicznością nie pojawia się tak po prostu, ale z powodu wieloletnich twierdzeń, że jabłko nie spada daleko od jabłoni, a dziecko alkoholika, narkomana, osoby dysfunkcyjnej również nie będzie mogło zostać dobry i pełnoprawny członek społeczeństwa. Ale taka opinia jest reliktem przeszłości, genetycy wielokrotnie udowadniali, że dziedziczność, chociaż wpływa na rozwój osoby, nie jest dominująca. Tylko wychowanie jest w stanie ukształtować osobowość dziecka i tylko od niego zależeć będzie, jak dorośnie.
Nie trzeba bać się dziedziczności, nie trzeba bać się, że rodzice dziecka włożyli w niego coś złego. Przede wszystkim musisz pomyśleć o tym, jak upewnić się, że twoje podejście do rodzicielstwa nie wywołuje negatywnych konsekwencji.
Zdrowie
Zdrowie adoptowanego dziecka przeraża rodziców nie mniej niż dziedziczność. Obawy są uzasadnione, ponieważ często wychowywanie dziecka w sierocińcu nie pozwala na ścisłe zajmowanie się jego zdrowiem, ale nie powinno to przerażać przyszłych rodziców. Poziom rozwoju medycyny jest obecnie tak wysoki, że wszystkie istniejące problemy zdrowotne można łatwo rozwiązać. A choroby często nie są aż tak poważne, by dały się przez nie zastraszyć. Co więcej, istnieje możliwość, że nawet najzdrowsze dziecko ma czasami problemy zdrowotne z wiekiem, ale absolutnie nikt nie jest odporny na taką sytuację.
Jeśli zdecydujesz się na bardzo poważny i odpowiedzialny krok, rozważ za i przeciw, aby nie popełnić błędu i nie skrzywdzić ani dziecka, ani siebie. Zawsze będą problemy, ale przy odpowiednim podejściu zostaną one rozwiązane niemal natychmiast. Wychowując przybrane dziecko, musisz myśleć o każdym kroku i uczynku, ponieważ tylko od Ciebie będzie zależeć, jak dziecko dorośnie i jak będzie odnosiło się do Ciebie i innych. W większości przypadków zarówno dzieci, jak i rodzice są szczęśliwi w rodzinach zastępczych i często nie można założyć, że dziecko jest pasierbem.
