Błędem jest sądzić, że nerwica może rozwinąć się tylko u osoby dorosłej, której życie wypełnione jest stresem i zamętem. Zaburzenia nerwicowe bardzo często występują u dzieci, jednak rodzice często mylą objawy z kaprysami, próbami manipulacji dzieckiem, ze złym charakterem. Wśród różnorodnych zaburzeń nerwicowych w dzieciństwie istnieje sześć najczęstszych schorzeń.
Logoneuroza (jąkanie). Mogą istnieć dwa powody rozwoju logoneurozy w dzieciństwie. Po pierwsze, ten stan pojawia się po silnym strachu. Po drugie, ten rodzaj nerwicy powstaje, gdy dziecko w zasadzie ma predyspozycje do jąkania. Jednak różne czynniki mogą aktywować tę predyspozycję. Często każdy stan nerwicowy u dziecka jest reakcją na każdą traumatyczną sytuację, która rozwija się w rodzinie lub w życiu osobistym dziecka. Na przykład problemy z rówieśnikami często skutkują różnymi nerwicami. Logoneurozie, oprócz bezpośredniego upośledzenia mowy, w wielu przypadkach towarzyszą tiki nerwowe, lęk, niepokój.
Zaburzenie obsesyjno-kompulsywne i nerwica ruchowa. Do tej kategorii można również zaliczyć tiki nerwowe, choć niektórzy specjaliści wolą umieszczać tiki w osobnej kategorii zaburzeń nerwicowych. Ten rodzaj nerwicy dziecięcej objawia się nieświadomym powtarzaniem jakichkolwiek czynności, niemożnością kontrolowania swojego stanu. Można to wyrazić pstrykaniem palcami, przygryzaniem warg, wspomnianymi tikami, szybkim mruganiem, aktywnością fizyczną i tak dalej. Stan zwykle pogarsza niepokój i strach.
Nerwica lękowo-lękowa, nerwica fobiczna. Podstawą pierwszego i drugiego wskazanego rodzaju naruszenia jest irracjonalny lęk, nad którym dziecko nie jest w stanie zapanować. Jednak nerwica fobiczna jest często związana z zaburzeniem obsesyjno-kompulsywnym, ponieważ towarzyszą jej podobne działania. Nerwica lękowa (nerwica lękowa) zwykle wyraża się poprzez krótkie napady intensywnego strachu połączonego z paniką. Przedmiotem strachu może być dosłownie wszystko, od ciemności - bardzo typowej dla małych dzieci - po dalekie podróże, nawet w towarzystwie dorosłych. Tym typom dziecięcych nerwic towarzyszą zwykle żywe, przerażające fantazje, kaprysy, łzy.
Moczenie nerwicowe i nietrzymanie moczu. Moczenie nerwicowe to niezdolność do utrzymania moczu w nocy. Z reguły nerwica ta rozwija się gwałtownie i pojawia się u dzieci, które są już przyzwyczajone do toalety i wiedzą, jak wytrzymać bez oddawania moczu w łóżku. Encopresis - niezdolność do utrzymania wypróżnienia w nocy. Eksperci uważają, że taka reakcja może być odpowiedzią na zbyt rygorystyczne traktowanie dziecka, na agresję w domu, na jakąś silną sytuację traumatyczną, np. rozwód rodziców.
Histeryczna nerwica. Ten stan jest dość niebezpieczny, występuje zarówno we wczesnym dzieciństwie, jak i okresie dojrzewania. Bardzo często nerwicę histeryczną rodzice uważają za postać kapryśną i chęć manipulacji dziecka. Oczywiście objawy nerwicy histerycznej mogą występować w postaci zepsutego dziecka, ale jeśli zaczną pojawiać się nagle, warto zasięgnąć porady specjalisty. Nerwica histeryczna u przedszkolaków i młodszych dzieci w wieku szkolnym wyraża się w histerycznych napadach, gdy dziecko płacze, zachowuje się niekontrolowanie, krzyczy, może upaść na podłogę lub próbować okazywać agresję wobec otaczających go ludzi (uderzenie, ugryzienie). Jednocześnie dochodzi do przedłużonego wstrzymania oddechu, przez co stan może się pogorszyć. W okresie dojrzewania nerwica histeryczna często objawia się wyimaginowanymi napadami padaczki. Typowy dla tego typu zaburzenia nerwicowego jest również bezdech, kiedy dziecko przestaje oddychać podczas snu.
Zaburzenia snu typu nerwicowego. Najczęściej nerwica w tej wersji objawia się lunatykowaniem. Podobną diagnozę można jednak postawić w przypadku, gdy dziecko stale (lub często) ma koszmary senne, gdy sen jest niepokojący, powierzchowny, przerywany, gdy dziecko w zasadzie nie może normalnie spać w nocy, ale ma wystarczająco dużo snu podczas w ciągu dnia. Zaburzeniom snu w przypadku zaburzenia nerwicowego towarzyszy niekiedy wzmożona agresja i negatywizm. Warto zauważyć, że lunatykowanie (somnambulizm) i inne formy zaburzeń snu mogą rozwijać się – i to bardzo szybko – i to nie z powodu psychotraumy. Podobne objawy są na przykład typowe dla padaczki, zatrucia, nieprawidłowego rozwoju mózgu. Dlatego jeśli dziecko stało się jęczące, agresywne, źle śpi i skarży się na ogólne złe samopoczucie, jest to dobry powód, aby udać się do lekarza.
