Ciąża to bardzo ważny i kluczowy etap w życiu kobiety. Zdrowie nienarodzonego dziecka w dużej mierze zależy od tego, jak bardzo matka jest chroniona przed niebezpiecznymi infekcjami. Chodzi przede wszystkim o różyczkę.
Wirus różyczki jest bardzo niebezpieczny dla kobiet w ciąży. Jest zdolny do infekowania tkanek embrionalnych i powodowania nieodwracalnych uszkodzeń płodu, prowadząc do wad rozwojowych.
Aby uchronić siebie i nienarodzone dziecko przed niekorzystnymi konsekwencjami, konieczne jest zaszczepienie się przeciwko różyczce na etapie planowania ciąży. Dotyczy to zwłaszcza kobiet planujących drugą i kolejne ciąże, ponieważ od wychowania pierwszego dziecka muszą uczęszczać do placówek opiekuńczo-wychowawczych. Jednocześnie prawdopodobieństwo zakażenia różyczką wzrasta wielokrotnie.
Szczepienie przeciw różyczce podaje się jednorazowo, ponieważ szczepionka jest żywa, a przeciwciała są wytwarzane natychmiast, bez kolejnych szczepień. Lepiej zaszczepić się na 2-3 miesiące przed planowaną ciążą. Odporność na różyczkę powstała po szczepieniu utrzymuje się w organizmie przez 10 do 20 lat (w zależności od rodzaju wybranej szczepionki).
Jeśli chorowałeś na różyczkę w dzieciństwie, współczesna medycyna za pomocą specjalnej analizy pozwala sprawdzić obecność przeciwciał przeciwko różyczce w organizmie. Po otrzymaniu wyników wspólnie z lekarzem specjalistą możesz zdecydować, czy chcesz się szczepić.
Szczepienie przeciw różyczce jest przeciwwskazane u kobiet karmiących i ciężarnych, ponieważ wprowadzenie żywego wirusa może spowodować zakażenie dziecka (płód).
