Psychologia kłamstwa to cała nauka, badają ją profesorowie, naukowcy i po prostu zainteresowani. Psychologia dziecięcego kłamstwa to temat szczególny. Dzieciak nie jest jeszcze uformowany psychicznie, a cały jego stan wewnętrzny można rozpoznać po jego kłamstwach.
Psychologia kłamstwa dziecka polega na tym, że kłamstwo ukryte w podświadomości z pewnością przejawia się w wyrazie jego twarzy, stanie oczu i nienaturalnych ruchach. Nawet dorosły ma trudności z ukryciem błądzącego spojrzenia, kiedy oszukuje, ale dziecko w ogóle o tym nie myśli.
Przede wszystkim następuje zmiana w gestykulacji, gdy dziecko leży. Jego ręce są niespokojne, ciągle sięga do twarzy, ciągle bawi się palcami, nogi nie stoją w miejscu.
Innym sposobem ujawnienia oszustwa jest stan fizyczny małego oszusta. Jeśli pojawi się inna fikcyjna historia, dziecko na pewno albo tupie w miejscu, albo chodzi tam i z powrotem, ogólnie jego ruchy będą niespokojne.
Często mali dowcipnisie kłamią za prawdę. Czytając im książki, często przedstawiamy kłamstwa wraz z bajką: czasem zwierzęta do nas mówią, a potem samochody grają w piłkę. Tak więc, wymyślając coś własnego, naprawdę wierzą w to, co zostało powiedziane.
Jeśli zauważysz oszustwo, nigdy nie łaj ani szczególnie nie karaj dziecka. Ważne jest, aby zrozumieć, dlaczego kłamie. Dziecko jest jeszcze tak małe, że nie może celowo brać i kłamać, zwróć na to uwagę. Istnieje powód do oszustwa.
Być może dziecko oszukuje tylko w określonym temacie - to znaczy, że coś mu przeszkadza, może się czegoś lub kogoś boi. Może chce coś powiedzieć lub zapytać, ale wiedząc z góry o odmowie, intuicyjnie wymyśla opłacalne kłamstwo.
Psychologia kłamstwa nie jest łatwą nauką badaną przez specjalistów, ale rodzice powinni czuć swoje dziecko i pomagać mu, jeśli to konieczne, bez żadnych nauk.
