Zwykle samo pojęcie „rodziny” automatycznie implikuje pragnienie obojga małżonków, aby mieć dziecko (lub kilkoro dzieci). Ale czasami zdarza się też, że żona marzy o dziecku, a to powoduje uporczywe sprzeciwy małżonka. Co więcej, pod różnymi pretekstami, zarówno przekonującymi, jak i szczerze napiętymi. A we wszystkich innych sprawach między kochającymi się ludźmi jest pełne wzajemne zrozumienie, kochają się i uważają swoje małżeństwo za szczęśliwe, udane. Jak rozwiązać ten problem?
To nie jest łatwe pytanie, ponieważ należy wziąć pod uwagę wszystkie okoliczności i argumenty męża. Na przykład w życiu małżeństwa naprawdę zdarzają się chwile, kiedy z reguły powinni czekać z narodzinami dziecka z powodu kłopotów finansowych i domowych. Ale co, jeśli wszystko wydaje się być w porządku z finansami, a problem mieszkaniowy został rozwiązany, a wiek małżonków nie jest już najmłodszy, a mąż nie jest gotowy?
Można zrozumieć oszołomienie, irytację, a czasem palącą urazę żony. Ale nawet w takiej sytuacji nie powinna w żadnym wypadku uciekać się do wyrzutów, skandali, zwłaszcza po to, by zajść w ciążę wbrew mężowi (np. zapewniać go, że nadal zażywa tabletki antykoncepcyjne). Bo to bardzo ważne, żeby dziecko było pożądane w pełnym tego słowa znaczeniu! A jeśli mąż poczuje się oszukany, nie będzie to możliwe.
O wiele lepiej spokojnie, rozsądnie porozmawiać z ukochaną osobą na ten delikatny temat. Musimy postarać się o szczerą odpowiedź: co dezorientuje (lub martwi) męża, dlaczego nie chce dziecka. I w zależności od odpowiedzi zdecyduj, jak postępować. Na przykład, jeśli obawia się, że pojawienie się dziecka drastycznie pogorszy sytuację finansową rodziny (w końcu żona nie będzie mogła pracować, nieuchronnie pojawią się nowe wydatki itp.), warto go poprosić o wspólnie obliczyć budżet rodzinny, nakreślić, w jaki sposób możliwe będzie ograniczenie wydatków. Mężczyźni uwielbiają specyfiki, a takie podejście z pewnością wywoła pozytywną reakcję męża.
Są młodzi ludzie, w których instynkt ojcowski wydaje się „uśpić” i nie budzi się natychmiast. Oznacza to, że małżonek może szczerze kochać swojego współmałżonka, ale jednocześnie nie rozumie: co w rzeczywistości jest tak dobre w tych dzieciach, bezradne, płaczące, hałaśliwe, zajmujące dużo czasu i wysiłku! Często pomaga tu wizyta u krewnych lub przyjaciół, którzy mają małe dziecko - obiekt ojcowskiej dumy i uwielbienia. Obserwując, jak szczęśliwy tata bawi się dzieckiem, mąż może zmienić swój punkt widzenia.
Jeśli za niechęcią do dziecka kryje się egoizm mężczyzny, uparta niechęć żony do poświęcania czasu, opieki, miłości przynajmniej komuś innemu, to jest to naprawdę trudna sprawa. Tutaj możesz tylko żałować. Najprawdopodobniej powinna się rozwieść i poszukać innej, która nie boi się roli ojca.
