Wielu rodziców błędnie uważa, że im szybciej dziecko stanie na nogi, tym lepsze będzie jego zdrowie. Jednak w rzadkich przypadkach pojawia się myśl o konsekwencjach przyspieszenia formowania się dziecka na nogach.
Nie ma dokładnie uniwersalnych ram czasowych, w których można postawić dzieci na nogi. Jest tylko kilka znaków wskazujących na gotowość okruchów do przyjęcia pozycji pionowej. Wczesny stres kręgosłupa może prowadzić do różnych chorób, które pojawiają się w wieku dorosłym.
Dwa przeciwstawne obozy
Wielu ortopedów uważa, że dziecko powinno być stawiane na nogi nie wcześniej niż w wieku 10 miesięcy. Do tego czasu staw biodrowy i kręgosłup zyskują wystarczającą siłę i nie boją się deformacji.
Przeciwna opinia wskazuje, że dziecko można postawić na nogi w wieku trzech miesięcy bez szkody dla jego zdrowia. Do tego czasu dzieci zachowują swój refleks krok po kroku.
A jeśli dziecko samo wstanie? Chęć wstawania przed upływem sześciu miesięcy wskazuje na hipertoniczność mięśni. Takie "wyczyny" dziecka nie są powodem do radości, nieprzygotowanie ciała i nadmierne obciążenie stóp pociągnie za sobą ich deformację. Dodatkowo dziecko męczy się i wyciąga na palcach. Wszystko, co rodzice mogą zrobić, to odwrócić uwagę dziecka i nie pozwalać mu długo stać ani trzymać pod pachami.
Czy maluch jest gotowy do wstania?
O gotowości dziecka decyduje szereg czynników. Flegma i zamyślenie, które przejawiają się w młodym wieku, są podstawą charakteru. Przeanalizuj, jakimi dziećmi byli jego rodzice. Jeśli w Twojej głowie pojawią się obrazki pulchnych, raczej ociężałych maluchów o spokojnym charakterze, nie spodziewaj się od dziecka wczesnych prób wstawania. A tym bardziej, aby przyspieszyć ten proces. Jest wysoce prawdopodobne, że wstanie na nogi później niż jego rówieśnicy, a jego ruchy będą powolne.
Przeciętną opcją są wykresy wzrostu oferowane przez pediatrów. Pełne i duże dzieci muszą włożyć więcej wysiłku, aby wstać, malutkie i małe radzą sobie z tym zadaniem znacznie szybciej.
Aby dziecko mogło wstać, musi nauczyć się kontrolować kończyny i utrzymywać równowagę. Oba procesy są złożone z punktu widzenia układu nerwowego i zachodzą stopniowo. Jeśli dziecko cierpi na choroby neurologiczne, pierwsze kroki mogą być opóźnione. Przy tej okazji nie należy się niepokoić, gdy układ nerwowy dojrzeje, na pewno zacznie wstawać i stawiać pierwsze kroki.
Jeśli maluch nie jest zmotywowany, nie wstanie. Ważne jest, że przed jego oczami pojawiają się przykłady dzieci, które biegają żarliwie i zawsze jasną leżącą daleko zabawką, do której trzeba będzie sięgnąć.
