Szybkość życia stale rośnie, a takie zjawisko jak stres staje się coraz bardziej powszechne. Ale statystyki stresu dzieci są niemile zaskakujące, których jest coraz więcej, bo dzieci są wrażliwe na nastrój i stan emocjonalny dorosłych.
Instrukcje
Krok 1
Dzieci rozwijają nerwice, gdy rodzice nawet nie próbują się powstrzymywać przed wylaniem na dziecko stresu. Chociaż mają dość własnych powodów do stresu. Rzeczywiście, najczęściej może to być spowodowane jakimikolwiek zmianami w życiu małego człowieka. Przyczynami stresu u dzieci mogą być: odstawienie od piersi lub przyjęcie do przedszkola – w bardzo młodym wieku. Kłótnie między rodzicami, przeprowadzka do nowego miejsca zamieszkania czy nawet pójście do fryzjera - dla trochę starszych dzieci. Początek życia szkolnego, niezrozumienie jednego z przedmiotów szkolnych lub kłótnia z najlepszym przyjacielem - wśród uczniów.
Krok 2
Wszystkie dzieci są inne i w różny sposób reagują na stres. Ta sama sytuacja ma czasami zupełnie odwrotny wpływ na różne dzieci. Jednak objawy stresującego stanu u dzieci są najczęściej podobne: zmienia się zachowanie dziecka, staje się on wycofany i mniej towarzyski, zaburzony jest sen i proces jedzenia, a czasem może pojawić się jąkanie. Wszystko to są negatywne konsekwencje wpływu stresu emocjonalnego, których uważni rodzice nie mogą nie zauważyć. A jak tylko zauważysz, musisz spróbować pomóc dziecku wyjść ze stresującego stanu.
Krok 3
Oczywiście lepiej nie doprowadzać do stresującego stanu, przewidywać możliwe trudne sytuacje. Ale jeśli rodzice zauważyli oznaki zmiany w zachowaniu dziecka, musisz dołożyć wszelkich starań, aby mu pomóc. Pierwszą rzeczą, jaką można zrobić, jest obserwowanie dziecka: jakie incydenty lub spotkania z pewnymi osobami najbardziej mu przeszkadzają, jak reaguje, jeśli czegoś mu się nie podoba, co może odwracać jego uwagę od zamyślenia lub izolacji, w jakich momentach się śmieje szczęśliwie i wygląda na szczęśliwego. Na podstawie tych obserwacji możemy wnioskować o przyczynach pojawienia się stresującego stanu. I dopiero wtedy spróbuj wyeliminować te powody.
Krok 4
Możesz próbować rozmawiać z dzieckiem, ale bardzo ostrożnie i ostrożnie. W końcu, jeśli zapytasz go bezpośrednio: „Co się z tobą dzieje?” - raczej nie będzie w stanie odpowiedzieć na takie pytanie. Lepiej jest zwiększyć ilość uwagi poświęcanej dziecku, bawić się razem, chodzić po ulicy, angażować go w prace domowe. Dziecko powinno wiedzieć, że rodzice są w pobliżu.
Krok 5
Nie można eskalować sytuacji, zwłaszcza jeśli rodzice rozumieją, że stres dziecka powstał z ich winy, z powodu przeniesienia problemów dorosłych na rodzinę. Jeśli dziecko widzi złożoność sytuacji i zły nastrój rodziców, warto powiedzieć mu, dlaczego tak się dzieje, ale należy przekonać, że problem da się rozwiązać i każdy sobie poradzi. Dziecko zrozumie, że życie nie jest idealne i przygotuje się na trudności, ale na przykładzie rodziców zobaczy, że nie ma sytuacji rozpaczliwych.
Krok 6
Sport to kolejny dobry sposób na odwrócenie uwagi dziecka od niepokoju i spokojniejsze radzenie sobie ze stresem. Możecie razem iść na basen, zapisać dziecko na lekką atletykę, wspólnie jeździć na rowerach lub rolkach. Jazda konna jest idealnym sposobem na odstresowanie dzieci. Aktywność fizyczna na ciele i pozytywne emocje pomogą poradzić sobie z lękiem.
Krok 7
Czasami dorośli naprawdę nie potrafią wszystkiego przewidzieć i uchronić dziecko przed stresem. Ale rodzice mogą pomóc dziecku i nauczyć je radzić sobie z trudnościami. A ta umiejętność z pewnością przyda mu się w wieku dorosłym.
