Adoptując dziecko z sierocińca, wielu rodziców rozumie, że potrzebuje ono przede wszystkim miłości i uczucia. Oczywiście problemów rodzicielskich nie da się całkowicie uniknąć, ale nadal można je zredukować do minimum. Aby to zrobić, musisz znaleźć podejście do dziecka, zostać jego przyjacielem i zrobić wszystko, aby ci się zwierzył.
Instrukcje
Krok 1
Przede wszystkim zrozum - to twoje dziecko. Opracuj z wyprzedzeniem program wychowawczy oparty na zaufaniu i miłości. Jeśli nie czujesz pokrewieństwa ze swoim dzieckiem, postaraj się zostać dla niego dobrym przyjacielem. Okaż jak najwięcej zrozumienia i życzliwości. Jeśli uda ci się nawiązać przyjaźnie, są szanse, że adoptowany przybrany rodzic dość szybko zacznie uważać cię za rodziców.
Krok 2
Zrozum, że prawdopodobnie nie będziesz w stanie wychować dziecka w sposób, w jaki chciałbyś je widzieć. Nie oczekuj, że spełni wszystkie Twoje oczekiwania. Zaakceptuj go takim, jakim jest. Tylko wtedy problemy wychowawcze będą nieistotne, a dziecko będzie z tobą zadowolone.
Krok 3
Traktuj swoje dziecko jak własne. Nie rozpieszczaj się, ale nie ograniczaj się też do chwalenia. Jeśli to konieczne, pokaż charakter i postaw w kącie. Nigdy nie stosuj fizycznych metod karania.
Krok 4
Wychowuj swoje dziecko jako osobę moralną, życzliwą i przyzwoitą. Bądź dla niego godnym przykładem. Nigdy nie oszukuj ani nie składaj pustych obietnic. Staraj się zawsze dotrzymywać słowa. Jeśli raz oszukasz, możesz na zawsze stracić jego zaufanie. Dzieci nie zapominają o oszukiwaniu.
Krok 5
Nie ukrywaj przed dzieckiem, że nie jesteście prawdziwymi rodzicami. Prędzej czy później najprawdopodobniej wszystkiego nauczy się od „dobrych ludzi”. Jeśli o to zapyta, powiedz mu prawdę. Nigdy nie mów negatywnie o swoich prawdziwych rodzicach, nawet jeśli nie są to bardzo mili ludzie.
Krok 6
Zrozum jedno: bez względu na to, w jakim wieku przyjęłeś dziecko do swojej rodziny, negatywne doświadczenia z przeszłości będą wywierać na niego presję. Bez względu na to, jak bardzo starasz się być dla niego dobrym rodzicem, trauma nadal będzie się manifestować. Prędzej czy później zapyta cię, dlaczego został porzucony. Twoje wsparcie w tym momencie jest bardzo ważne, w przeciwnym razie jego wewnętrzne doświadczenia wyjdą na jaw. Mogą przejawiać się jako złe, odrzucające lub prowokacyjne zachowanie. Na przykład dziecko może zacząć używać wulgarnego języka, ssać palec, huśtać się, siusiu lub wymyślić coś bardziej „oryginalnego” tylko po to, by spowodować odrzucenie samego siebie.
Krok 7
Jest też inna skrajność. Dziecko, które w okresie niemowlęcym nie otrzymuje należytej opieki rodziców, może być zbyt łatwowierne. Z łatwością podchodzi do wszystkich dorosłych w jego ramionach i nazywa ich mamami i tatusiami. Taki dzieciak jest pasywny, zgadza się ze wszystkimi i do nikogo się nie przywiązuje. W wychowaniu należy wziąć pod uwagę, że takie dzieci mają trudności w nawiązywaniu bliskich kontaktów i trwałych relacji.
Krok 8
Jeśli dziecko stara się odepchnąć od niego wszystkich, prowokuje do opuszczenia go lub opuszcza dom, koniecznie skontaktuj się z psychologiem.
