Dziecko śpi dużo lub mało, niespokojnie lub mocno, jakie są oznaki senności u dziecka i jak w porę ustalić, że nadszedł czas, aby dziecko spało - większość rodziców nie radzi sobie z tymi pytaniami samodzielnie. Często popełniają błędy, nie rozumiejąc, jak ważny dla niemowlęcia jest zdrowy i zdrowy sen.
Po zostaniu rodzicem wielu boi się większości naturalnych rzeczy, które przytrafiają się dziecku. Potrzeba czasu, wysiłku i cierpliwości, aby nieznane i przerażające stało się zrozumiałe, aby znaleźć własne podejście do potrzeb i rozwoju dziecka. Szczególnym i przerażającym obszarem jest sen dzieci.
Młodym rodzicom od pierwszych dni może być trudno dowiedzieć się, ile godzin potrzebuje dziecko na odpowiedni sen, jak śpi i czy można obudzić śpiące dziecko. Nie ma sensu zadawać pytań lekarzom, niestety medycyna podsumowuje i uśrednia wiele aspektów edukacji za pomocą statystyk.
Istnieje kilka zasad, które pozwolą młodym rodzicom znaleźć podejście do swojego dziecka i zapewnić mu zdrowy i satysfakcjonujący sen.
Zidentyfikuj oznaki senności u dziecka
U dorosłych w percepcji występują tylko dwie oznaki senności: ziewanie i letarg. U dzieci wszystko jest znacznie bardziej skomplikowane, ponieważ ich centralny układ nerwowy nie jest jeszcze w pełni ukształtowany, nie wiedzą, jak kontrolować swoje ciało i reagować na zmęczenie w porę.
Nieuzasadniony płacz, ogólna nerwowość i tarcie oczu mogą być oznaką senności. Są to już późne oznaki przepracowania i nie należy im przynosić. Starsze dzieci, gdy są senne, stają się „oswojone”, proszą o bycie w ramionach rodzica, przytulają się do niego. Zaczynają poruszać się niezgrabnie, potykają się i tracą koordynację ruchów lub odwrotnie – stają się nadpobudliwe, poruszają się ostro i szybko, robią hałas. Jakby próbując wyrzucić energię - to również późna oznaka przepracowania. Gdy senność osiąga szczyt, dziecko zaczyna skomleć, płakać i protestować, próbując go uśpić. Łatwo sprawdzić, czy dziecko jest podekscytowane, czy tylko się bawi. Wystarczy zaproponować mu nową grę lub zabawkę – zmęczone dziecko nie zareaguje, ale zabawne i aktywne od razu zwróci uwagę na nowość.
Warto zwrócić uwagę na to, że jeśli dziecko zaczyna „wściekać się” w momencie bliskim snu, ważne jest, aby przesunąć uwagę i zaproponować spokojne zabawy, wziąć ciepłą kąpiel lub inne metody, do których rodzice już się przyzwyczaili. odwrócić uwagę dziecka.
Zachowanie nadpobudliwe ma bardzo dużą wadę – nadmiernie podekscytowane dziecko nie może się uspokoić samodzielnie, w efekcie zaczyna szlochać, kopać i płakać, aż się zmęczy i zaśnie. Dlatego bardzo ważne jest, aby zidentyfikować wczesne oznaki senności u dziecka i nauczyć się wyłapywać te momenty, aby na czas położyć dziecko do łóżka. Taka identyfikacja oznak zmęczenia pomoże samemu dziecku w przyszłości mieć odpowiednie nawyki i odczucia.
Dzieci dużo śpią. Wiele
W ciągu dnia wydaje się, że dziecko śpi bardzo mało, jeśli w ogóle. Jednak niemowlę śpi od 14 do 22 godzin do sześciu miesięcy w ciągu dnia, a Światowa Organizacja Zdrowia potwierdza te liczby jako optymalne.
Sen dziecka w ciągu dnia zamienia się w sen głęboki, powierzchowny i drzemki, przez pół godziny, godzinę, kilka godzin iw sumie wystarczająca ilość jest zwerbowana, aby odpocząć jego małe ciało. Do roku liczba ta spada do 12, a w wieku trzech lat - do 9 godzin snu. Dlatego jeśli wydaje Ci się, że dziecko pomyliło dzień z nocą, śpi bardzo mało lub przeciwnie, dużo, nie martw się. Sen ustala się przez 6-7 miesięcy, a większość czuwania przechodzi w dzień, a sen - w nocy. W wieku 8 miesięcy z reguły dziecko śpi nieprzerwanie przez 5 godzin w nocy.
Zwiększenie odstępu między snem
Twoje dziecko może spać przez pół godziny, następnie nie spać przez godzinę i ponownie zasnąć na pół godziny. Być może samo dziecko teraz postrzega tę formę jako wygodną, ale pamiętaj, że nie kontroluje swojego ciała i nie wie, jak ustanowić nawyki. Tylko rodzic może nauczyć dziecko właściwych nawyków, rozpoznawać jego uczucia i wyciągać z nich wnioski.
Staraj się stopniowo zwiększać odstępy między pójściem spać dla dziecka o dziesięć do dwudziestu minut. Nie doprowadzaj do płaczu i krzyku, ale gdy dziecko jest wesołe i szczęśliwe, bawi się rączką mamy lub gryzie w pieluszkę/grzechotkę/pimlet - pozwól mu żuć. Tryb uśpienia jest przydatny i ma sens po sześciu miesiącach, do tego czasu należy stopniowo usypiać dziecko.
Nawyk spania bez rodziców
W pierwszych miesiącach po urodzeniu dziecko potrzebuje ciepła ze strony rodziców, aby czuć się bezpiecznie. Budzące się małe dziecko może się bać, gdy zostanie samo. Doskonałym rozwiązaniem, które jest powszechnie uznawane, jest przymocowanie łóżeczka do łóżka rodziców. W takim przypadku matka zawsze może sięgnąć do dziecka, dając poczucie bezpieczeństwa i ciepła, ale jednocześnie zmniejsza się ryzyko wybudzenia dziecka ruchami lub zranienia go we śnie.
Stopniowo zmieniaj sposób kładzenia się spać. Zrezygnuj z choroby lokomocyjnej rąk, nie jest to również korzystne dla pleców rodziców, ponieważ dziecko staje się cięższe i dolna część pleców jest mocno obciążona. Jeśli maluch jest przyzwyczajony do zasypiania podczas karmienia, przestaw proces na poziomy – leżąc na łóżku. Dziecko przyzwyczai się do zasypiania na nieruchomej płaskiej powierzchni, a nie na rękach rodziców, a w przyszłości nie będzie problemów z zaśnięciem w łóżeczku.
Nie budź śpiącego dziecka
Nie ma nic gorszego niż dziecko siłą wyrywane z głębokiego snu. Jeśli Twoje dziecko zaśnie, pozwól mu spać tak długo, jak potrzebuje.
Oczywiście realia współczesnego życia aktywnych rodziców i godziny pracy przychodni nie zawsze pokrywają się z potrzebami dziecka i trzeba to również brać pod uwagę. Oprócz zrozumienia opisanych powyżej objawów senności u dzieci, spróbuj samodzielnie rozpoznać objawy różnych faz snu u Twojego dziecka.
Inny jest sen głęboki (mocno zamknięte oczy, głęboki i miarowy oddech, brak ruchu gałek ocznych pod powiekami) i sen płytki (ruch gałek ocznych nad powiekami, zaburzenia rytmu oddychania, westchnienia, drgania rąk i nóg). A jeśli Twoje dziecko mocno śpi podczas wizyty u lekarza, poświęć czas na rozmowę z lekarzem, zadawaj pytania przed badaniem. Poprzez oddychanie możesz łatwo stwierdzić, że dziecko przeszło w inną fazę i będzie mogło je obudzić bez strat.
Dla własnej wygody nie zakłócaj snu dziecka
Wydawałoby się kuszące, aby dostosować sen dziecka do swoich zadań, tak aby spał, gdy rodzice muszą wykonywać obowiązki, pracę i zrobić coś interesującego dla siebie. Oczywiście interes własny jest bardzo ważny dla osoby dorosłej, aby nie wpaść w kaucję domową i nie izolować się od dziecka.
Jednak sen dziecka jest pod wieloma względami podstawą zdrowego centralnego układu nerwowego, zachowania, reakcji behawioralnych, rozwoju inteligencji i wielu innych krytycznych aspektów życia niemowlęcia. Nie rezygnuj ze snu dziecka, jeśli masz nieoczekiwane rzeczy do zrobienia. Każda firma może zostać przełożona, po prostu nie będzie to tak wygodne dla osoby dorosłej. Zamiast zmuszać dziecko do spania według harmonogramu, który Ci odpowiada, zaplanuj swoje czynności według ruchomego harmonogramu, abyś mógł wejść, gdy Twoje dziecko odpoczywa.
Oddzielny czas snu i czas karmienia
Dla noworodków jest w porządku rzeczy spać zaraz po posiłkach, podczas posiłków, zamiast jeść.. Ale im starsze dziecko, tym dłuższa przerwa między snem a karmieniem musi być zrobiona.
Oprócz tego, że zaraz po jedzeniu dziecko może zwracać „nadmiar”, a po jedzeniu małe dzieci często mają ochotę skorzystać z toalety. Zmiana ubrania i pranie śpiącego dziecka to kolejna przygoda i daje nam możliwość spojrzenia na powyższy punkt w tekście – nie budzić dziecka w fazie głębokiego snu. Stopniowo zwiększaj odstęp, nawet jeśli po jedzeniu dziecko jest senne i apatycznie mruga. Odwróć go na chwilę grą, rozmową, bajką. Przydaje się rysowanie dla dziecka, pokazując mu możliwości własnych rąk, aby uczyć umiejętności motorycznych.
Nie budź dziecka, jeśli płacze we śnie
To zupełnie naturalne, że dziecko podczas snu wydaje dźwięki i robi zamieszanie. Może kichać, czkać, płakać, a nawet krzyczeć bez budzenia się. Wykonaj konwulsyjny wdech lub wydech, szarp rękami i nogami. To oznaki uspokojenia ośrodkowego układu nerwowego przed wejściem w głęboką fazę snu, nie panikuj ani nie bój się, jeśli dziecko nagle zapłacze małą mewą w całym mieszkaniu, strasząc kota, tatę i sąsiadów. Podejdź spokojnie do łóżeczka i upewnij się, że dziecko rzeczywiście śpi. Możesz delikatnie położyć dłoń na brzuchu, ocieplić lub lekko ciepłą poduszkę grzewczą, podgrzaną żelazkiem lub własną ciepłą pieluszką. Uczucie ciepła sygnalizuje dziecku, że nie jest sam, to pomoże mu się uspokoić bez budzenia się i dalszego snu. Jeśli dziecko nadal płacze, jest zdenerwowane i nie śpi dobrze, staraj się go nie budzić i nie bierz w ramiona. Może był nadmiernie podekscytowany przed pójściem spać i nie może sam się uspokoić, do tego potrzebuje ciepła rodziców i może być cichy szept lub "biały" szum.
Ogólnie rzecz biorąc, młodzi rodzice mają bardzo trudny okres w pierwszych miesiącach, a nawet latach rodzicielstwa. Wiele rzeczy jest niemożliwych do wygooglowania, nauczenia się i przekazania dziecku czyjegoś doświadczenia, ponieważ dzieci są inne, rodziny mają różne środowiska i różne nawyki. Te zasady, opisane powyżej, pomogą rodzicom nie tylko lepiej zrozumieć swoje dziecko, ale także nauczą go rozwijać zdrowe nawyki spania.
