Niestety nie każde małżeństwo może żyć długo i szczęśliwie. A najważniejszą rzeczą po rozstaniu jest utrzymanie cywilizowanego związku ze względu na dzieci. W końcu to oni w większym stopniu cierpią z powodu rozwodu. A matki muszą dołożyć wielu starań, aby prawidłowo wychować dzieci w niepełnej rodzinie, w której nie czułyby się samotne.
Instrukcje
Krok 1
Największym błędem, jaki popełniają samotne matki, jest zły wizerunek ojca, który zaszczepiają swojej córce. Rzadko komu udaje się rozstać z ojcem dziecka bez urazy i wzajemnych zniewag. A wszystkie niewypowiedziane słowa osobiście przeradzają się w rozmowy z dzieckiem, które nie jest za nic winne. Musi jednak działać jako bufor między niechęcią matki do „byłego”. Ale zastanówmy się, jeśli twój były ukochany był takim łajdakiem, to dlaczego go kochałeś i byłeś z nim? Przy takich rozmowach można tylko stracić wiarygodność w oczach dziecka i być niewybrednym głupcem. Ale miłość do ojca może tylko zintensyfikować, jak do ofiary, którą spotkała tak pretensjonalna dama.
Krok 2
Najlepszą opcją byłoby neutralne stwierdzenie o ojcu dziecka, zwłaszcza jeśli wspólne życie pary nie miało miejsca. Odpowiadaj spokojnie na pytania córki, bez ocen. Lepiej, żeby rozmowa była w kluczu: „Naprawdę chciałam mieć dziecko i je urodziłam, ale twój tata miał inne plany na życie. Ale jestem mu wdzięczny, że cię mam”. Ta opcja jest odpowiednia, jeśli ojciec dziecka nie bierze udziału w jego wychowaniu. Jeśli twoja córka regularnie spotyka się z ojcem, może on mieć inne zdanie na temat twojej separacji. W takim przypadku uzgodnij ze współmałżonkiem, że będziesz trzymać się jednej wersji w najlepszym interesie swojej córki. Chociaż czasami osiągnięcie kompromisu może być bardzo, bardzo trudne, zwłaszcza jeśli wtrącają się również inni krewni.
Krok 3
Dziewczynkom dorastającym w rodzinach niepełnych bez ojca trudno jest nauczyć się budowania prawidłowych relacji z płcią przeciwną. Można to wyrazić w nadmiernej nieśmiałości i odwrotnie, w hiperseksualności. Przecież w ich własnej rodzinie nie ma modelu prawidłowej relacji między mężczyzną a kobietą. Dziewczynki mogą się onieśmielić towarzystwem chłopców, jeśli nie ma takiego w najbliższym otoczeniu. Lub zrekompensuj ich nieobecność obsesyjnym zachowaniem. Musisz zrozumieć, że to nie wina dziewczyny. I nie mówimy o zachowaniach dewiacyjnych, ale o zwykłych dziecięcych kompleksach i braku rodzicielskiej miłości. I nie wolno nam besztać, ale pokazać, że są inne aspekty życia, w których jest miejsce na miłość i wzajemny szacunek. Pod wieloma względami to, co usłyszała od ciebie o mężczyznach w młodym wieku, odegrało rolę w tym zachowaniu dziewczyny. I wszystkie moje lęki, a czasem i nienawiść przeszły w okres dojrzewania.
