Większość rodziców jest przekonana, że kara dla dziecka jest bolesna, obraźliwa i upokarzająca. Ale możesz ukarać dziecko na różne sposoby, na przykład rozmową, a nawet pouczającą opowieścią.
Konflikty i późniejsze kary są chyba najbardziej nieprzyjemną rzeczą w wychowaniu dziecka. Niektórzy twierdzą, że karanie dziecka jest surowo zabronione, inni łatwo dają klapsa sprawcy i wysyłają go do kąta. Czy dziecko powinno być karane i jak to zrobić dobrze? Spróbujmy to rozgryźć. Jeśli dziecko wykracza poza to, co dozwolone, nie słucha dorosłych lub rzuca pięściami w matkę, kara może i powinna być.
Fizycznie karze. Kiedy rodzice biją dziecko i umieszczają je w kącie za najmniejsze przewinienie, dziecko nie rozumie istoty konfliktu. W końcu mama i tata, którzy twierdzą, że jest najdroższy i ukochany, zachowują się w zupełnie nietypowy sposób. W większości przypadków takie dzieci wyrastają na notorycznych nastolatków, często z niską samooceną.
Krzyki. Próbując przekazać dziecku błędy w jego zachowaniu, większość dorosłych zaczyna krzyczeć. Takie zachowanie dorosłego przeraża, smuci i denerwuje dziecko. Czasami wystarczy po prostu usiąść obok dziecka i po prostu porozmawiać.
Strach. Nie można przestraszyć dziecka w przypadku nieposłuszeństwa Baby Jadze, złego wujka, sierocińca itp. W takich przypadkach dzieci po prostu przestają ufać rodzicom, ponieważ matka, najbardziej kochająca i najdroższa, jest gotowa dać swoje dziecko do kogoś.
Pozbawienie czegoś obiecanego. Jeśli dziecku obiecano zabawkę, wycieczkę do parku lub kino i odebrano je w ramach kary, może to znieść nawet bardziej niż kara fizyczna. W takich przypadkach konieczna jest odpowiednia ocena odpowiedniej kary za popełnione wykroczenie.
Bajka jako kara Bajki mogą być również wykorzystywane jako element edukacji. Wystarczy znaleźć utwór o podobnej sytuacji. W ten sposób samo dziecko znajdzie rozwiązanie w tej sytuacji i naprawi sytuację.
Szczera rozmowa to także jedna z metod karania. Aby to zrobić, jeden z rodziców musi zostać sam na sam z dzieckiem i szczegółowo zapytać, co motywowało dziecko do popełnienia tego lub innego przestępstwa, dlaczego to zrobił itp. Następnie musisz spokojnie powiedzieć, jakie były błędy, jak to zrobić naprawić konsekwencje. Takie zachowanie osoby dorosłej jest w stanie zapobiec takiemu nadużyciom i chęci żartowania z krzywdy.
