Płacz, krzyki i ciągłe „chęć” od kapryśnego dziecka doprowadzą każdego do szaleństwa. Rozpieszczanie w dzieciństwie przeradza się w dość trudny charakter i poczucie permisywności w wieku dorosłym. Dlatego jedną z najważniejszych postaw w procesie wychowywania dzieci jest świadomość rodziców o konieczności budowania „granic” dla swoich dzieci.
Instrukcje
Krok 1
Nie próbuj umieszczać swojego dziecka w centrum życia rodziny. Czyniąc ją główną wartością, ryzykujesz, że wszystko będzie się wokół niej kręciło. Nie rezygnuj z własnych spraw i zainteresowań, aby zadowolić dziecko. Nadmiar troski i czułości jest tak samo szkodliwy jak ich brak. Wyjaśnij i pokaż dziecku, że czasami trzeba czekać, znosić i nie rozpraszać rodziców.
Krok 2
Wypracować wspólne stanowisko w edukacji ze wszystkimi krewnymi zaangażowanymi w ten proces. Jeśli matka beszta dziecko za rozlany kompot, ale babcia głaszcze po głowie, po prostu nie zrozumie, że zrobił coś złego. Błędne działania powinny być jasno określone, niejasne koncepcje tutaj tylko zaszkodzą.
Krok 3
Naucz swoje dziecko rozumienia słów nie i nie. Rozwijając w nim poczucie permisywności, w rezultacie wyrośniesz na absolutnie rozpieszczonego nastolatka, a później - dorosłego egoistę. Nie ulegaj każdej kaprysie, przyzwyczajaj go do odmów i zakazów.
Krok 4
Zachęcaj do dobrych uczynków, pamiętając o karaniu za złe. Jeśli dzieciak zrobił coś dobrze lub dobrze, pamiętaj, aby to zaznaczyć. Złe zachowanie staje się powodem do rozmowy z nim i wyjaśnienia, że nie należy tego robić. W żadnym wypadku nie używaj klapsów na pośladkach lub ochraniaczach na głowę. Więc pokażesz tylko swoją słabość i niezdolność do wychowania własnego dziecka.
Krok 5
Daj mu przynajmniej pewien stopień niezależności w pewnych sprawach. Rodzice nie muszą być cały czas w pobliżu, pilnować każdego kroku i wskazywać, co należy zrobić i co można zrobić teraz. Pozwól dziecku bawić się samo, odkładaj zabawki, wybieraj ubranka i inne drobiazgi, które pozwolą mu nauczyć się nie polegać na Tobie.
Krok 6
Nie nagradzaj prezentami za każdy dobry ruch. Ta praktyka nic ci nie da. Prawidłowe zachowanie powinno stać się normą, a nie wyjątkiem, za który można dostać nową zabawkę. Dobre zachowanie ocenia się na podstawie słów i uczuć rodziców, a nie dóbr materialnych.
Krok 7
Nie daj się manipulować płaczem. Dziecko zawsze wie, jak wywierać presję na rodzica. A pierwszym sposobem dla niego jest wpadnięcie w złość i w końcu dostanie własnego. Oczywiście widok jego twarzy we łzach boli, ale musisz to znieść. Pozwól dziecku zrozumieć, że płacz nie zadziała. Z czasem ta praktyka stanie się przeszłością.
