Każdy rodzic uważnie monitoruje mowę swoich dzieci i zawsze jest gotowy do skomentowania ich. Chociaż nie kontrolują się swoimi słowami. I bardzo często dopuszczają takie wyrażenia, które są nie tylko nieprzyjemne, ale także szczerze szkodliwe dla młodszego pokolenia. Rodzice powinni poważnie zastanowić się, jak dziecko postrzega konkretną frazę.
„Wszyscy jesteście w swoim tatusiu” lub „A do kogo tak poszliście?” nie wyobrażam sobie"
Zwroty te zwykle wyrażają złość, frustrację lub frustrację. Zasadniczo dla dziecka oznacza to, że po prostu nie masz szczęścia z synem lub córką. U dzieci powoduje to uczucie niepokoju i samotności, a w starszym wieku gniew.
"Nie mam dla ciebie absolutnie czasu"
To wyrażenie jest obraźliwe dla osób w każdym wieku, nie mówiąc już o dzieciach. Następnym razem po prostu dziecko będzie zwracać na siebie uwagę w inny sposób. W końcu na dźwięk tłuczonego szkła lub krzyk kota mama przybiegnie jak ładna.
"Nie twój interes"
Czasami to zdanie jest wymawiane ze spokojną, a nawet życzliwą intonacją. To znaczy - kiedy dorośniesz, zrozumiesz. Ale to nie czyni go mniej niebezpiecznym. Dla niektórych dzieci ignorancja jest początkiem nerwicy. Dla innych powód powstawania takich cech charakteru jak podejrzliwość i nieufność. I zdarza się, że dziecko przestaje zadawać pytania, które go interesują. A potem rodzice zastanawiają się, dlaczego dorastał tak obojętnie.
"Dokąd idziesz"
Dlaczego rodzice tak mówią? Czasami z litości dla swojego dziecka. Czasami z chęci pozostania przy tobie. Ale częściej, bo tak naprawdę nie wierzą w jego zdolności. Tak czy inaczej, poziom aspiracji dziecka może się znacznie zmienić. Bardzo trudno jest coś osiągnąć, jeśli dorośli nie doceniają wysiłku i są pewni porażki.
"Powiedzieć prawdę"
Taki wymóg zawsze prowadzi do odwrotnych skutków, zwłaszcza gdy jest uzupełniony groźbami. Wszystko to stwarza sytuację presji, ciągłej kontroli. Szczerość i uczciwość istnieją w środowisku zaufania, łagodności i tolerancji dla różnych sytuacji.
„Wszyscy będą się z ciebie śmiać”
Obcy, realni i wyimaginowani, działają na dziecko w taki sposób, że niektórzy rodzice całkowicie przenoszą wychowanie funkcji na „ich”. Przy takim wychowaniu dziecko zaczyna bać się obcych, czuć się niepewnie w komunikacji, czy okazywać agresję wobec innych.
„Nie nauczą cię dobrych rzeczy”
Chcemy, aby nasze dziecko miało wielu przyjaciół. Tylko ci przyjaciele powinni być pozytywni pod każdym względem. Ale nasze pragnienie wyboru wśród przyjaciół nie wywołuje u dzieci uczuć wdzięczności. Wycofują się, mniej mówią rodzicom o relacjach z przyjaciółmi i stopniowo odchodzą.
„Są dzieci”.
Niewątpliwie na świecie jest wiele dzieci mądrzejszych i bardziej zdolnych. I oczywiście są godne podziwu. W żadnym wypadku nie należy ich porównywać z dzieckiem. To jest to samo, że mąż cały czas będzie chwalił bliźniego i porównywał to z żoną.
"Ile masz problemów?"
Z czasem dziecko przyzwyczaja się do tego, że nie stwarza problemów, a nawet nie dzieli się swoimi przemyśleniami i uczuciami. Często utrzymuje się to przez całe życie i przeradza się w skłonność do depresji.
