Pragnienie dzieci poznawania zjawisk fizycznych i chemicznych można zaspokoić nawet w kuchni. Zwykła sól, woda, nadmanganian potasu i kwas cytrynowy mogą obudzić w dziecięcej duszy młodego badacza i eksperymentatora.
Dla młodych fizyków
Dlaczego cytryna nie tonie. Eksperyment będzie wymagał pojemnika z wodą i całej cytryny. Zanurz owoce w wodzie, upewniając się, że nie opadają na dno. Fakt ten tłumaczy się tym, że skórka cytryny jest porowata i zawiera dużą ilość powietrza, co pomaga utrzymać się na powierzchni. Ta sama zasada obowiązuje w przypadku lodu maczanego w wodzie. „Unoszenie się” lodu zapewniają cząsteczki zamrożonego powietrza. Teraz obierz cytrynę i zanurz ją w wodzie, ze względu na wzrost gęstości opadnie na dno.
„Odparowanie wody”. Wlej wodę do dwóch identycznych szklanek, jedną z nich zamknij pokrywką. Umieść oba pojemniki na parapecie, na słońcu i zapomnij na kilka dni o „oddziałach”. Po kilku dniach porównaj, która szklanka ma więcej wody. Wyjaśnij to dziecku zdolnością wody do parowania przy wzroście temperatury oraz faktem, że pokrywka nie pozwalała na ucieczkę kropli ze szklanki.
Rozpuść 2 łyżki soli w słoiku z wodą, opuść jajko. Jajko popłynie! Wyjaśnij dziecku, że słona woda jest wystarczająco gęsta, aby utrzymać jajko na powierzchni. Stopniowo dodawać do słoika czystą wodę, zmniejszać gęstość płynu, aż jajko opadnie na dno.
Młodzi chemicy
„Niewidzialne litery”. Doświadczenie znane jest z powieści przygodowych i kryminalnych. Narysuj obrazek lub napisz tekst na kartce z mlekiem. Po wyschnięciu podgrzej liść nad ogniem i – och, cud! Twoja wiadomość przestanie być niewidoczna.
Podobny eksperyment można przeprowadzić z sokiem z cytryny. Na kartce napisz zaszyfrowaną wiadomość sokiem z cytryny lub rozcieńczonym kwasem cytrynowym. Rozpuść kilka kropel jodu w wodzie i nałóż na papier. Litery staną się tak wyraźne, jak w przypadku mleka.
„Żelatyna na żywo”. Wlej 20 g suchej żelatyny do ½ szklanki zimnej wody. Po spęcznieniu umieścić pojemnik w łaźni wodnej i podgrzać do 50 stopni Celsjusza. Wylej powstałą masę na celofan i pozostaw do wyschnięcia. Wytnij figurkę z żelatynowego talerza i połóż ją na kartce papieru. Oddychaj na figurę, a ona zacznie się poruszać. Powodem jest to, że Twój oddech podgrzewa galaretowatą masę i z jednej strony ją nawilża. Galaretka lekko się rozszerza i porusza.
„Domowe kryształy”. Przygotuj mocny roztwór soli, aby nowa porcja soli się w nim nie rozpuściła. Złóż ramę z drutu, zanurz ją w roztworze soli na kilka dni. Z biegiem czasu zobaczysz, jak kryształki soli wyrosły na podbudowie. Przy wystarczającej cierpliwości ponownie zanurz przedmiot, kryształy się powiększą i będziesz miał piękną kreację.
