Dzieci mogą czuć się zranione i niekomfortowe w obecności silnych, wszechwiedzących dorosłych. Aby pomóc dziecku poczuć się jak pełnoprawny członek rodziny i zrozumieć swoją wartość, pokaż, że szanujesz jego osobowość.
Instrukcje
Krok 1
Dotrzymuj obietnic złożonych dziecku. W przeciwnym razie dzieci czują, że rodzice je zaniedbują i we właściwym czasie są w stanie po prostu odrzucić ich słowa. Aby uniknąć rozczarowań w przyszłości, nie składaj obietnic, których nie jesteś w 100 procentach pewien, ani nie rób rezerwacji na złą pogodę, choroby i nieprzewidziane okoliczności.
Krok 2
Bądź szczery ze swoim dzieckiem. Nie powinieneś okłamywać go lub okłamywać kogoś innego w obecności swojego syna lub córki. Uwierz mi, dzieci dobrze czują się podrabiane i oczywiście nie są zadowolone z chwil, kiedy rodzice mogą je łatwo oszukać.
Krok 3
Uwierz w dziecko, podziwiaj jego talenty, wspieraj jego inicjatywy. Nie ma potrzeby umniejszać dziecka i odpowiadać na jego entuzjazm i marzenia ze sceptycyzmem i protekcjonalnością.
Krok 4
Porzuć nawyk pouczania dziecka. Dotyczy to zwłaszcza synów. Są już małymi ludźmi i nienawidzą długich i żmudnych wykładów. Wystarczy tylko wskazać błąd, zasugerować jak go naprawić i zapobiec w przyszłości. Nie ma potrzeby czytać moralności.
Krok 5
Nie śmiej się z dziecka, jego błędów i błędów. Zdarza się, że słowa dziecka wydają się rodzicom bardzo zabawne, zaczynają się śmiać i dzwonią do babć, aby przekazać, co się stało. A dziecko wcale nie jest śmieszne, nie żartował i nie próbował rozśmieszyć mamy i taty. W takim przypadku dziecku może się wydawać, że nie jest rozumiany i szanowany, że coś jest z nim nie tak.
Krok 6
Pamiętaj, aby odpowiedzieć na pytania dziecka. Nawet jeśli po raz setny prosi o to samo, nie ignoruj go. Nie robisz tego swoim przyjaciołom, współpracownikom, szefom czy klientom. A dziecku należy również zapłacić daninę.
Krok 7
Nie neguj lęków dziecka ani nie zaprzeczaj jego uczuciom. Na przykład dziecko jest zdenerwowane, że jego zabawka jest zepsuta. Płacze, a mama mówi, że nie ma absolutnie żadnego powodu do płaczu i nie ma co się tak denerwować bzdurami. Oznacza to, że nie docenia wartości dziecka i zaprzecza jego emocjom. Tak samo jest z lękami. Rodzice czasami nie całkiem poprawnie próbują pozbyć się ich dzieci. Musisz zaakceptować wszystkie emocje dziecka. Ma do nich prawo, a jego uczucia są godne uwagi i szacunku.
