Niegrzeczne i niesforne dzieci są zwykle nazywane trudnymi. Często za przyczyny takiego zachowania uważa się predyspozycje dziedziczne, zły wpływ firmy i inne czynniki. W rzeczywistości te dzieci są szczególnie wrażliwe i wrażliwe. Stają się trudne, gdy znajdują się pod wpływem okoliczności życiowych, reagując na nie silniej niż inne dzieci.
Instrukcje
Krok 1
Liczne kaprysy i upór takich dzieci powodują napady złości i irytacji u ich rodziców. Aby nie robić trudnego dziecka z twojego wiercenia, nigdy nie mów mu w procesie wychowania, że go nie kochasz. Amerykańscy psychologowie twierdzą, że wypowiedzenie na głos zdania o niechęci do dziecka oznacza przyznanie się do porażki rodzicielskiej.
Krok 2
Ilekroć zrobisz coś złego, daj dziecku znać, że je kochasz. Jak bardzo chciałbyś zmienić jego zachowanie, pozytywna zmiana jest możliwa tylko wtedy, gdy jesteś z nim podobnie myślący. Powiedz, że go kochasz, ale uważaj, że jakiekolwiek jego działania są nie do przyjęcia.
Krok 3
Unikaj nazywania go głupim i leniwym lub nieodpowiednim do wieku. W ten sposób wywołasz w nim urazę i poczucie upokorzenia. Krytykuj tylko za złe zachowanie, a nie za wstrętną naturę. W przeciwnym razie przyjmie pozycję obronną i nie będzie można się z nim porozumieć.
Krok 4
Okresowo stawiaj się w butach dziecka, dzięki czemu łatwiej będzie Ci zrozumieć motywy jego zachowania. Uświadom sobie, że Twoje dziecko jest osobą i chociaż ma problemy, czasami nie musisz się wtrącać i dać mu możliwość samodzielnego ich rozwiązania.
Krok 5
Nie oznacza to jednak, że wszystko jest mu dozwolone, dziecko musi to wyraźnie zrozumieć. Sformułuj zasady postępowania i swoje życzenia. Dyplomację należy wykazywać zarówno w okresie niemowlęcym, jak i młodzieńczym. Mów w zrozumiałym dla niego języku, ale w żadnym wypadku nie wywieraj na niego presji. Zarówno w wieku 5, jak i 15 lat dziecko może odpowiedzieć na taką presję protestem i nieposłuszeństwem. Bezwzględnie konieczne jest wymaganie jedynie przestrzegania zasad bezpieczeństwa.
Krok 6
Przeanalizuj swój stan. Prawdopodobieństwo przekształcenia posłusznego malucha w trudne dziecko jest większe w przypadku rodziców, których relacje rodzinne są pozbawione wzajemnego szacunku. Nadmierne negatywne emocje również wpływają na dziecko. Jeśli po powrocie do domu gwałtownie oburzysz się z powodu kłótni z szefem lub okażesz niezadowolenie z innych momentów pracy, dziecko może się przestraszyć i nie zrozumieć, że twoja negatywność go nie dotyczy. „Próbuje” na sobie twój stan emocjonalny. Często takie dzieci uważają się za odpowiedzialne za zły nastrój rodziców, a jeśli takie sytuacje często się powtarzają, dziecko może najpierw zostać wycofane, a później – wiecznie protestujące trudne dziecko.
