Każdy rodzic myśli o dopuszczalności i konieczności ukarania dziecka. Ktoś jest pewien, że dziecko powinno być karane tylko w skrajnych przypadkach i nawet nie myśli o ukaraniu go fizycznie. A ktoś jest pewien, że kara, zresztą fizyczna, jest jedyną słuszną miarą w metodach wychowywania dzieci. Ale kto ma rację?
Za co należy ukarać dziecko?
Trzeba ukarać swoje dzieci tylko w dwóch przypadkach: gdy dziecko złamie zasady, o których istnieniu wie. Na przykład nauczono go nie palić ani przeklinać, ale nadal od czasu do czasu to robi. Cóż, dziecko jest karane, gdy w młodym wieku dokonuje nieświadomych czynów zagrażających jemu lub jego bezpieczeństwu. Na przykład, jeśli dziecko aktywnie wspina się do gniazdka lub gdy biega w niebezpiecznych miejscach.
Ale czy warto karać dziecko, jeśli łamie nieznane mu zasady lub robi coś niezamierzonego dla siebie? Na przykład, jeśli nastolatek przypadkowo rozbije wazon babci, czy powinien zostać ukarany? Cóż, odpowiedź tutaj zależy tylko od okoliczności. Jeśli np. bawił się piłką i rozbił wazon, to warto, a jeśli rozbił ją podczas sprzątania, to kara za to nie jest zbyt dobrą miarą.
Jak poprawnie karać
- W procesie karania dziecka należy pamiętać, że musisz kontrolować swoje emocje. Nie należy dopuszczać do jakichkolwiek reakcji emocjonalnych, nawet jeśli dziecko nie wywołuje niczego poza irytacją. To najważniejsza zasada prawidłowej i skutecznej kary.
- Należy stale wyjaśniać dziecku, jakie zachowanie jest uważane za skrajnie niedopuszczalne i zasługujące na odpowiednią karę. Jest to konieczne, aby dziecko było świadome i przyswajało sobie normy życia społecznego.
- Zawsze pytaj z wyprzedzeniem swoje dziecko, jak go ukarasz w przypadku nieposłuszeństwa lub niewłaściwego postępowania. Na przykład możesz mu powiedzieć, że nawet za najmniejsze wykroczenia można go oderwać od telewizora lub komputera.
- Zawsze wyjaśniaj dziecku dokładnie, za co go ukarzesz.
- Nie dąż do celu tłumienia woli swojego dziecka, ponieważ w trakcie karania powinno czuć się winne i, jeśli to możliwe, przeprosić. Przeproszenie dziecka zajmuje zwykle kilka godzin.
- Szukaj posłuszeństwa, ale nie rób tego natychmiast. Wyjaśnij mu skrajną niedopuszczalność zachowania i zaakceptuj, powiedzmy, najbardziej standardową karę - usuń prefiks. Ponadto nie powinieneś wywierać presji na swoje dziecko, lepiej poczekać, aż sam zrozumie wszystko i poprosi o przebaczenie.
- Kary fizyczne powinny być stosowane tylko w ostateczności. Ideałem byłoby stosowanie kar fizycznych tylko przez 4 lata. Kara fizyczna powinna być symboliczna, warunkowa. Na przykład lekko uderz i podnieś głos. To powinno wystarczyć.
