Pięć elementów szacunku w rodzinie. Czym jest zdrowy związek z punktu widzenia psychologii.
„- Kim jesteś, żeby mi zabronić i powiedzieć mi, co mam robić?!
- Jestem twoim mężem / twoją żoną!
- Więc co?
- I to wszystko. Mam więc prawo zabronić i wskazać!”
Brzmi znajomo? Mam nadzieję, że nie, ponieważ jest to przykład niezdrowego związku, w którym brakuje szacunku.
Każda osoba samodzielnie określa granicę tego, co jest dopuszczalne w związku i na swój sposób interpretuje pojęcie „szacunku”. Na przykład dla kogoś obelgi są niedopuszczalne nawet w żartach („Czy jesteś głupcem, czy co?”), A ktoś jest gotowy znosić bezpośrednie zniewagi, upokorzenia i bicia. Co uważa się za zdrowy szacunek w związku z psychologicznego punktu widzenia? Przyjrzyjmy się bliżej składnikom szacunku.
Akceptacja potrzeb i pragnień osoby
Dzielić się lub nie dzielić, pomagać w zaspokojeniu lub nie, to inna sprawa. Kluczem jest uznanie, że twój partner ma osobiste potrzeby i pragnienia. Co to znaczy? Na przykład zaakceptuj fakt, że Twój partner nie jest zobowiązany do spędzania z Tobą całego czasu, informuj Cię o każdym kroku i rób tylko to, co oboje lubisz (co gorsza - tylko Ty). Oznacza to również, że nie można nazwać jego potrzeb głupimi, dziwnymi i tak dalej.
To samo dotyczy akceptowania zainteresowań i gustów danej osoby. Jeśli już zdecydowałeś się być z tą osobą, nie rozsiewaj na nim zgnilizny za coś, czego nie rozumiesz lub nie możesz zaakceptować. Na przykład osoba lubi zbierać opakowania po cukierkach. Jak ci to przeszkadza? To samo dotyczy wszelkich pragnień, hobby i hobby (oczywiście, jeśli nie popadają w patologiczne skrajności).
Cóż, jeśli coś cię tak rozwściecza, że nie ma bezpośredniej siły, to odejdź. Ale nie próbuj kogoś przerabiać i miażdżyć.
Akceptacja cech osobowości
Dziwne, ale mimo postępu społeczeństwa i popularyzacji psychologii wciąż są ludzie, którzy są pewni, że mogą przerobić innego. Zapomnij o tym w końcu. Każda osoba ma swoje zalety i wady. I każda osoba jest gotowa pogodzić się z pewnymi niedociągnięciami i kategorycznie nie akceptuje innych cech. Sam zdecyduj, co możesz w człowieku zaakceptować, a co nie.
Powtarzam: jeśli twój partner czymś cię rozwścieczy, to odejdź i nie obrażaj go. Zwróć szczególną uwagę na badanie wrodzonych cech osoby. Na przykład nie ma sensu wymagać od osoby flegmatycznej jasnych komplementów i radosnych pisków o nowej sukience. A od melancholika nie można wymagać szybkiej pracy i w ogóle nie można na niego naciskać, nakłaniać.
Akceptacja uczuć i doświadczeń
Wszyscy mamy różne rezerwy energii życiowej, różne poziomy odporności na stres, różne systemy wartości i wiele innych różnic psychicznych. Jeśli ktoś się czymś martwi, oznacza to, że jest to dla niego naprawdę ważne, nawet jeśli w twoich oczach to „coś” wygląda głupio, drobiazg. Nie lekceważ uczuć drugiej osoby, nie wyśmiewaj uczuć i nie zabraniaj żywych emocji. Jest to szczególnie ważne, jeśli nie tylko byłeś świadkiem reakcji emocjonalnej, ale osoba celowo podzieliła się z tobą czymś. Doceniam to.
Akceptacja doświadczenia, światopoglądu, przekonań itp
Nawet jeśli wydaje ci się, że twój partner się w czymś myli, nie krytykuj go ani nie obrażaj. Tak, jak we wszystkich omówionych wcześniej przypadkach, możesz wyrazić swoją opinię (jeśli zostaniesz o to poproszony), wypowiedzieć się o problemie, wyrazić swoje obawy, spokojnie przedyskutować wszystko, ale nie możesz tego zrobić w kontekście braku szacunku. Unikaj emocjonalnego, osobistego i obiektywnego charakteru. Nawet jeśli masz pewność, że niedługo Twój partner zmieni zdanie, dorośnie, wścieka się itp., nadal trzymaj się trochę na uboczu i pozwól mu zdobyć osobiste doświadczenie.
Akceptacja wyborów, planów, celów
Dotyczy to pragnień, hobby, pracy, kręgu społecznego, wyglądu i wszystkiego innego. Ogólnie rzecz biorąc, temat z wyboru jest moim ulubionym. Na atak „Zawsze lubisz jakiś śmieci” lub „Zawsze wybierasz jakiś śmieci” odpowiadam tak: „Tak, na przykład wybrałem cię / lubiłem cię”. Jedna taka odpowiedź wystarczy do oblężenia przeciwnika. Oczywiście, ktoś może się na to wybuchnąć lub obrazić, a ktoś się z tego wyśmieje: „O tym właśnie mówię”. Ale w taki czy inny sposób dana osoba zastanowi się nad swoim zachowaniem. Generalnie nie musisz z pasją i entuzjazmem akceptować każdego wyboru czy decyzji, planu partnera. Jeśli masz uzasadnione wątpliwości, możesz bezpośrednio i spokojnie porozmawiać o swoich doświadczeniach, ale nie możesz krytykować i zakazywać.
Szacunek dla każdego z tych elementów stanowi ogólny szacunek w związku. Pamiętaj, że masz nie tylko obowiązek (przestrzegać tych zasad), ale także prawo (domagać się takiego samego szacunku dla siebie). Niektórzy, podejrzewając problem, popadają w wątpliwości: „A jeśli mi się to wydaje? Nagle faktycznie jestem szanowany, po prostu znajduję winę?”. Teraz wiesz, czym jest zdrowy szacunek, i sam możesz odpowiedzieć na pytanie „Wygląda na to, czy nie?”
Nie powinieneś być w związku, w którym nie jesteś szanowany. I tak, tylko ci, którzy szanują i akceptują siebie, mogą szanować innych. Dlaczego? Bo osoba integralna i samowystarczalna nie musi bronić się na tle innej osoby. A każda dewaluacja i krytyka jest zawsze aktem autoafirmacji: „wiem lepiej”, „więcej rozumiem”, „widziałem życie”, „jestem mądrzejszy”, „odnoszę więcej sukcesów” i inne „ja” jestem tym, jestem”, które sprowadzają się do ogólnego „jestem lepszy od ciebie”.
