Wychowywanie dziecka to trudny proces, ponieważ rodzice wkładają całą swoją miłość i całą swoją wiedzę, dzielą się tym, co mogą. Poczucie własnej wartości będzie w przyszłości jedną z najważniejszych i decydujących cech. Przeceniony lub niedoceniony, przysporzy dziecku w życiu wielu problemów i nieporozumień od innych, ważny jest złoty środek. Wielu rodziców celowo podnosi samoocenę swojego dziecka, nie myśląc o tym, jak będzie żyć dalej.
Czym jest samoocena? Odpowiedź tkwi w nazwie, samoocena to zdolność jednostki do samooceny. Jego formacja jest układana od dzieciństwa, wszyscy ludzie wokół, którzy mają kontakt z dzieckiem, kropla po kropli, przyczyniają się. Dziecko od urodzenia nie ma takiej koncepcji, a powstaje dzięki dorosłym.
Niska samoocena kształtuje się u tych dzieci, w których adresie słychać ciągłe wyrzuty i nieprzyjemne słowa, bardzo często są one brane za przykład sąsiednich dzieci. Każda, nawet najmniej znacząca kara cielesna jest źle odzwierciedlona. Przy takiej postawie dziecko rozwija lęk i zwątpienie, jeśli niezadowoleni są z niego najważniejsi ludzie na świecie - rodzice, to opinia otoczenia wydaje się podobna. Dziecko wyrabia sobie własne zdanie o sobie, jeśli jestem obrażony, to znaczy, że jestem zły, niegodny miłości.
Zawyżona samoocena kształtuje się u dzieci, które są nieustannie chwalone bez powodu i bez powodu. Każde wykroczenie dziecka jest uzasadnione, zepsuł zabawkę - nie jest wysokiej jakości, otrzymał złą ocenę - nauczyciel ją nie docenił.
W tej sytuacji opinia o sobie jest zbyt dobra, dziecko myśli, że może wszystko i robi wszystko dobrze. W tej sytuacji ważne jest, aby rodzice zrozumieli, że w razie jakiejkolwiek porażki dziecko będzie szukać winnych, nawet jeśli tylko on sam ponosi winę.
Społeczeństwo, przedszkole, szkoła również pomagają w kształtowaniu poczucia własnej wartości. Bardzo ważna jest postawa nauczycieli i wychowawców, którzy czasami wybierając swoich ulubieńców obrażają inne dzieci, raniąc ich samoocenę. Głównym miejscem formacji jest nadal rodzina, nawet jeśli dziecko nie znalazło wsparcia w szkole, musi je znaleźć w domu.
Postaraj się być pierwszymi przyjaciółmi i pomocnikami, w razie potrzeby usiądź i porozmawiaj, wyjaśnij, w czym dziecko się myli i jak warto to zrobić. Możesz podać przykłady z życia o sobie lub o osobach, które są dziecku znane.
Naucz swoje dziecko godnego przyjmowania krytyki, oceniając jej adekwatność, dotyczy to również różnych osiągnięć. Ważne, aby dziecko na wszystko patrzyło realistycznie.
