Często w rozmowach można usłyszeć słowo „pantoflarz” jako lekceważącą ocenę konkretnego mężczyzny. Co więcej, często nawet ci, którzy używają tego pojęcia, nie zawsze w pełni rozumieją jego znaczenie. Dotyczy to zwłaszcza osób, które nie są skłonne do zrozumienia sytuacji, ale lubią dokonywać osądów przy każdej okazji.
Wydaje się, że etymologia słowa „pod pantoflem” jest oczywista: „ten, który jest pod kciukiem”. Ponieważ szpilki są najczęściej noszone przez kobiety, a określenie „pantoflarz” używane jest wyłącznie w rodzaju męskim, można wnioskować, że termin ten opisuje upokorzoną i podrzędną pozycję mężczyzny w związku z kobietą. W rzeczywistości wcześniej była to nazwa sokołów polujących, które zakładano na kaptury (specjalne czapki), aby je uspokoić. Jednak z biegiem czasu koncepcja całkowicie przeszła w sferę relacji rodzinnych.
Pod pantoflem jawny i ukryty
W całej historii Rosji i Europy poglądy na życie rodzinne były czysto patriarchalne. Mężczyzna był uważany za głowę rodziny, wyłącznie odpowiedzialną za podejmowanie decyzji i główną zarabiającą. Idee równości kobiet narodziły się stosunkowo niedawno, więc wiele osób wciąż nie jest w stanie pogodzić się z faktem, że kobieta również może podejmować decyzje i być za nie odpowiedzialna. Na tej podstawie tacy ludzie nazywają pantoflami nie tylko tych mężczyzn, którzy całkowicie byli posłuszni swoim towarzyszom, ale także po prostu tych, którzy budują relacje w oparciu o równe prawa i obowiązki.
W klasycznym sensie człowiek pantoflarz to mężczyzna o słabej woli, który z tego czy innego powodu nie jest w stanie obronić swojego punktu widzenia, co oznacza, że jest zmuszony we wszystkim zgadzać się ze swoją dziewczyną lub żoną. Ludzie, którzy nie osiągnęli w życiu żadnych znaczących wyżyn, często stają się ludźmi pod pantoflami. Pech w codziennych sprawach staje się dodatkowym argumentem, który pozwala towarzyszowi takiego człowieka lekceważyć zarówno siebie, jak i swój punkt widzenia w tej czy innej istotnej kwestii.
Oprócz oczywistej dominacji kobiety nad mężczyzną, wynikającej z bardziej agresywnej lub po prostu aktywnej pozycji życiowej płci pięknej, zdarzają się sytuacje, w których mężczyzna, formalnie uważany za głowę rodziny, jest w rzeczywistości ofiarą umiejętna manipulacja. Za pomocą łez, pochlebstw, gróźb lub przebiegłości kobieta zmusza swojego towarzysza do robienia tego, co chce. W niektórych przypadkach człowiek jest całkowicie przekonany, że sam podejmuje decyzje, choć w rzeczywistości jest całkowicie zależny od opinii swojej „połówki”.
Słabość czy ustępstwa?
Są wreszcie osoby „ochotnicze” pod pantoflem, czyli takie, które w zamian za dobre samopoczucie rodziny i domowy komfort rezygnują z części swoich poglądów, np. w sprawach codziennych. Różnica między tym typem mężczyzn a prawdziwymi pantoflami polega na tym, że wyraźnie oddzielają strefy wpływów, nie dopuszczając kobiet do „swojego” terytorium, w zamian za nieistotne z ich punktu widzenia ustępstwa. Z reguły taka odmowa nie tylko pozwala kobiecie poczuć się pełnoprawnym członkiem rodziny, ale także uwalnia od wielu nieprzyjemnych sytuacji i konfliktów.
Nie myl człowieka zdolnego do kompromisów i ustępstw z człowiekiem o słabej woli i powolnym pantofelkiem. Przecież umiejętność zaakceptowania cudzego punktu widzenia lub przyznania się do własnego błędu jest dowodem dojrzałości i męskości, a nie w ogóle słabością.
