Czas szkolny to niezapomniany czas w życiu każdej osoby. Szkoła pozostawia w duszy niezatarte wrażenia i żywe wspomnienia. Szkoła uczy nas nie tylko algebry i fizyki, szkoła uczy życia. Ale nawet w tych cudownych czasach zdarzają się incydenty i konflikty. Dostałem dużo dwójek, pokłóciłem się z nauczycielami, opuściłem lekcje, wybiłem okno, wysadziłem salę chemiczną… Powody, dla których rodzice są wzywani do szkoły, są dość różne. Jak mam o tym powiedzieć rodzicom?
Instrukcje
Krok 1
Zaufaj swoim rodzicom. Bądź z nimi szczery i szczery. Pamiętaj, że oni, tak jak ty, również byli kiedyś nastolatkami.
Krok 2
Rozmowa powinna być konstruktywna. Dlatego z góry ustal cel rozmowy z rodzicami. Zastanów się, jaki może być cel dla rodzica rozpoczynającego z tobą rozmowę o wychowaniu.
Krok 3
Nie zaczynaj rozmowy z rodzicami od besztania, przeklinania i szukania winnych. Od samego początku ustal spokojny, przyjazny, ufny ton dialogu. Tak, tak, powinien to być tylko dialog, a nie monolog. W dialogu, po twojej uwadze, uważnie, w zamyśleniu, bez przerywania, słuchasz rozmówcy.
Krok 4
Jeśli masz jakieś zastrzeżenia do tego, co powiedzieli rodzice, wyraź je spokojnie. Podaj wyważony argument, aby bronić swojego stanowiska. Jeśli czujesz, że twoi rodzice narzucają ci swoje cele, podziel się z nimi swoją opinią. Oczywiście warto słuchać rodziców. Ale czasami trzeba im wyjaśnić, że twoje życiowe cele i priorytety różnią się nieco od ich własnych. Jeśli tak, pozwól rodzicom zrozumieć, dlaczego wybrałeś ten cel i tę ścieżkę, jakimi motywami się kierowałeś.
Krok 5
Jeśli nie możesz od razu dojść do kompromisu, zasugeruj, aby przełożyli rozmowę na następny dzień. Będzie czas na przemyślenie, zważenie, ocenę. Może przyjść do głowy nowe, nieoczekiwane rozwiązanie, które będzie odpowiadać każdemu.
Krok 6
W przypadku wyjątkowo nieudanej rozmowy z rodzicami, niemożności nawiązania konstruktywnego dialogu, zwróć się o pomoc do psychologa. Powiedz psychologowi o swoich problemach. Poproś go o radę, jak powinieneś się znaleźć w swojej sytuacji.
