Ogromna liczba chorób jest dziedziczona. Jednak to nie sama choroba może być dziedziczona, ale predyspozycja do niej. Właśnie takim problemom przypisuje się autyzm.
Według naukowców istnieje szczególny rodzaj zaburzeń psychicznych spowodowany zaburzeniami mózgu. Choroba wyraża się ostrym brakiem uwagi. Dziecko z autyzmem nie nawiązuje kontaktu, bardzo trudno się przystosować.
Przyczyny choroby
Przyczyną tego stanu może być pojedynczy gen lub mutacja chromosomowa. Dziecko już rodzi się z patologią. Aspekty genetyczne problemu są niezwykle złożone. Naukowcy genetyczni są bardziej skłonni uwierzyć, że istnieje kilka czynników, które powodują narodziny dziecka z autyzmem.
Obejmują one:
- starość przyszłego ojca dziecka;
- kraj, w którym urodziło się dziecko;
- niska waga po urodzeniu;
- brak tlenu w czasie porodu;
- wcześniactwo.
Według niektórych rodziców szczepienia są głównym powodem rozwoju patologii. Nie ma jednak dowodów na taką hipotezę.
Stwierdzono, że chłopcy są bardziej narażeni na tę chorobę. Autyzm powiązano ze skutkami rozpuszczalników, fenoli, metali ciężkich i pestycydów.
Choroby zakaźne przenoszone w okresie ciąży również mogą prowokować rozwój. Używanie narkotyków, palenie tytoniu, alkohol prowadzi do patologii. Czynniki te wpływają zarówno w czasie ciąży, jak i przed nią.
W każdym razie powodów jest wiele. Nie da się z góry przewidzieć pojawienia się takiego dziecka. Predyspozycja może się nie zamanifestować i nie urzeczywistnić się przez całe życie. Ale żaden specjalista nie może dać na to pełnej gwarancji.
Rodzaje patologii
Pomimo dużej ogólności przejawów diagnozy, istnieje kilka rodzajów autyzmu:
- całkowite oderwanie się od tego, co się dzieje;
- aktywne odrzucenie;
- zainteresowania artystyczne.
Przy całkowitym odrzuceniu świata zewnętrznego wcześnie pojawiają się zakłócenia w aktywności. Maluchy całkowicie odmawiają kontaktu z innymi.
Same dzieci o nic nie proszą. Nie odpowiadają na prośby, nie mówią, nie gestykulują. Taki kurs uważany jest za najpoważniejszy i najgłębszy.
Przy aktywnym odrzuceniu większość świata pozostaje poza percepcją. Stabilność znanego środowiska jest o wiele ważniejsza dla niemowląt. Wraz z wiekiem choroba objawia się ostrzej ze względu na konieczność wizyty w placówce edukacyjnej.
Mowa jest bardziej rozwinięta, ale prawie wszystkie słowa powinny kojarzyć się z konkretnymi sytuacjami. Ułatwia to dzieciom zrozumienie informacji.
Z zainteresowaniami artystycznymi dzieci często są skonfliktowane, samolubne i wymagają takich samych zajęć. Dzieci mają dość dobrze rozwiniętą mowę, ale zdania są długie, zawiłe.
Kiedy myślenie jest zaburzone, intelekt jest całkiem rozwinięty. Z organizacją interakcji dzieci mają trudności. Nie potrafią komunikować się z innymi, a zdolności motoryczne są dla nich trudne. Nosiciele patologii wyróżniają się ubóstwem mowy. Te przejawy określa się jako najłagodniejszą formę.
Cechy zachowania
Prawie wszyscy eksperci zgadzają się, że najcięższe formy są niezwykle rzadkie. Bardziej powszechne są objawy autyzmu. Spędzając wystarczająco dużo czasu z takimi dziećmi, dziecko prawie nie różni się od swoich rówieśników.
Zewnętrzne objawy choroby zaczynają się od zmian w strefach mózgu. Proces ten nie został zbadany do dziś, ale rodzice zauważyli, że autyści mają takie objawy od wczesnego dzieciństwa. Możesz zaszczepić swojemu dziecku umiejętności komunikacyjne w przypadku natychmiastowego, pilnego działania.
Nie opracowano pełnej metody leczenia. Tylko niewielka część osób z autyzmem samodzielnie wchodzi w dorosłość. Niektórym udaje się jeszcze osiągnąć pewien sukces. W starszym wieku pojawiają się częste napady agresji i gniewu.
Zwykle pewien wzorzec zachowania jest często powielany. Lekarze wyróżniają kilka typów:
- stereotyp;
- kompulsywne zachowanie;
- zachowanie rytualne;
- ograniczone zachowanie;
- autoagresja.
Stereotypia przejawia się w kołysaniu ciałem, rotacji głowy, ciągłym kołysaniu ciałem. Dziecko potrzebuje monotonii. W szczególnie silnej formie manifestują się protesty, nawet jeśli rodzice chcą przemeblować w przedszkolu.
Przykładem zachowania kompulsywnego jest zagnieżdżanie obiektów w bardzo specyficzny sposób. Objawy autoagresji mogą prowadzić do kontuzji. Przy zachowaniu rytualnym wszystkie działania przypominają pewien rytuał wykonywany codziennie i stale.
Przy ograniczonym zachowaniu interesujący jest jeden temat. Jako kolejny czynnik zidentyfikowano lekceważenie kontaktu wzrokowego. Takie dzieci nie patrzą rozmówcy w oczy.
Cechy psychiki
Ponieważ patologia wpływa na układ nerwowy, choroba objawia się odchyleniem rozwojowym. Takie znaki są zauważalne od najmłodszych lat. Na zewnątrz dziecko wygląda normalnie. Jednak po dokładnym zbadaniu zauważalne są odchylenia psychiczne.
Rozważane są główne objawy:
- brak nauki;
- drgawki, które pojawiają się częściej w okresie dojrzewania;
- niezdolność do koncentracji uwagi;
- nadpobudliwość, gdy dorośli próbują wydać konkretny rozkaz;
- gniew, szczególnie zauważalny w przypadku trudności z formułowaniem swoich pragnień, gdy osoby postronne ingerują w zwykły rytuał, naruszają zwykłą rutynę;
- Zespół Savanta (rzadko objawia się fenomenalnymi zdolnościami, na przykład talentem muzycznym, talentem do rysowania).
W tym drugim przypadku bardzo niewielu autystów ma tę cechę. Pod ścisłym nadzorem dziecka rodzice natychmiast wykrywają odchylenie rozwojowe. Dorośli często nie potrafią wyjaśnić swoich obaw, ale widzą, że ich dziecko wyraźnie różni się od innych dzieci pod pewnymi objawami.
Zespół rewitalizacji jest upośledzony od niemowlęctwa. Takie dzieci nawet dużo później uczą się swoich matek od swoich rówieśników. W takim przypadku dziecko nie wyciągnie ramion, uśmiechnie się. Nie będzie reagował na próby komunikowania się z nim.
Osoba z autyzmem godzinami kłamie i patrzy w jeden punkt. Niespodziewanie boi się własnej ręki. Często takie dzieci mają częste kołysanie. Wraz z wiekiem żywotność nie wzrasta. Różnice z rówieśnikami są często bardziej wyraźne.
Oznaki autyzmu
Jest dystans, obojętność na to, co się dzieje. Podczas komunikacji osoba autystyczna unika kontaktu wzrokowego. Zespół nie jest dla takich dzieci. Nie wiedzą, jak bawić się ze wszystkimi, wolą samotność. Zwykle takie dziecko wykonuje te same czynności przez długi czas.
Wyróżnia go obojętność, nieustannie wykonuje mechanicznie stereotypowe ruchy. Słownictwo jest bardzo ubogie, zaimek „ja” nigdy nie brzmi w mowie. W kolektywie dziecięcym takie osoby wyróżniają się na pierwszy rzut oka.
Postrzegają świat zewnętrzny jako ciągły i zupełnie dla nich niezrozumiały chaos. To właśnie mówią nam osoby autystyczne z umiejętnościami mowy. Powodem tego postrzegania jest nie tylko dewiacja psychiki, ale także upośledzenie percepcji sensorycznej.
Dziecko z patologią postrzega znane innym ludziom czynniki drażniące jako skrajnie negatywne, nie orientuje się w sytuacji, ma zwiększony niepokój. Często nawet zdrowe dzieci nie chcą się komunikować. Każdy ma inne tempo rozwoju.
Istnieje jednak kilka znaków, które powinny ostrzec dorosłych. Niebezpieczne nagłe zmiany nastroju, nieadekwatność zachowania dziecka. Niepokojące jest to, że dziecko unika kontaktu, jest obojętne na ból lub nie toleruje ostrych dźwięków.
Chęć milczenia w ogóle lub bardzo słabo rozwinięta mowa wywołuje podekscytowanie. Nosiciel patologii nie komunikuje się z rówieśnikami. Podczas nauki nowych przedmiotów dziecko próbuje ich smaku, wącha.
Obsesja lub całkowite oderwanie nie są rzadkością, prawdopodobne jest zatrzymanie rozwoju. Dziecko zna więc niektóre słowa, ale nie buduje z nich zdań. Nawet jeśli są jakieś oznaki, warto pokazać dziecko specjaliście.
Psycholog daje zalecenia dotyczące komunikacji i działań z takimi dziećmi. Określi poziom manifestacji objawów choroby.
Metody pracy
Przy największym wysiłku jest szansa, że dzieci nabędą umiejętności komunikacyjne. Ale leczenie musi być terminowe i kompleksowe. Jego główne zadania to:
- łagodzenie stresu w rodzinie;
- zwiększona niezależność funkcjonalna.
Metody dobierane są indywidualnie. indywidualny dobór terapii. Nie ma uniwersalnych lekarstw na autyzm. Techniki zapewniają poprawę.
Istnieją specjalne programy, które pomagają zmniejszyć objawy choroby i zdobyć umiejętności pracy. Zazwyczaj uzupełnia się je lekami, lekami zmniejszającymi lęk. Nie można ich podać bez wizyty u specjalisty.
Zmienia się również dieta dziecka, wyłączając z niej pokarmy stymulujące lub depresyjne na układ nerwowy. Pamiętaj, aby podawać witaminy. W komunikacji należy wziąć pod uwagę cechy autystów.
Aby nawiązać kontakt z wyjątkowymi dziećmi, należy postępować zgodnie z prostymi wskazówkami:
- Ważne jest, aby zaakceptować dziecko takim, jakie jest.
- Jego zainteresowania powinny być zawsze brane pod uwagę.
- Pamiętaj, aby ściśle przestrzegać rytmu życia dziecka.
- Ważne jest, aby codziennie wypracowywać i przestrzegać pewnych zasad, aby częściej odwiedzać placówkę, w której potomstwo się uczy.
- Ważne jest, aby rozmawiać z dzieckiem.
- Musimy starać się stworzyć komfortowe warunki do nauki i wypoczynku.
- Cierpliwie wyjaśnij wszystkie etapy działania.
- Bardzo dobrze jest poprzeć wyjaśnienie obrazkami.
- Przepracowanie jest niedopuszczalne.
Diagnoza autyzmu nie jest wyrokiem. Najważniejsze to kochać dziecko.
