Depresja to choroba, która może objawiać się już w młodym wieku. Zaburzenie depresyjne stanowi pewne zagrożenie dla kształtowania się osobowości dziecka, a stan ten może być trudny do zdiagnozowania. Jakie są oznaki rozwoju depresji dziecięcej?
Podstępność dziecięcej depresji tkwi w dwóch głównych punktach. Po pierwsze, dziecko nie wie, jak dokładnie opisać swoje uczucia i doznania, może mu być trudno konkretnie wytłumaczyć rodzicom, co i gdzie boli, co go martwi i dlaczego. Po drugie, depresja w dzieciństwie w większości przypadków jest maskowana, charakteryzuje się różnymi objawami fizjologicznymi. Rodzice często interpretują objawy somatyczne jako jakąś chorobę organiczną, ale badania lekarskie i leczenie nie dają żadnego sensownego wyniku. Ponadto depresja dziecięca charakteryzuje się rozległą symptomatologią, co utrudnia dokładną diagnozę. Dlatego dzieciom często podaje się wariant zespołu astenicznego lub początkowy etap psychopatii. Astenia, psychopatia i inne zaburzenia wymagają terapii, które zwykle nie są stosowane w leczeniu depresji. Dlatego taka terapia nie daje pozytywnych rezultatów.
Niebezpieczeństwo depresji dziecięcej polega na tym, że może pozostać niewykryta przez długi czas. Rodzice mogą angażować się w zdrowie fizyczne, uważaj, że dziecko po prostu wykazuje kapryśny charakter. Depresja dziecięca może rozpocząć się w bardzo młodym wieku, ale dopiero w okresie dojrzewania rodzice, nauczyciele i psychologowie w szkole oraz lekarze specjaliści mogą podejrzewać jej obecność. Do tego czasu zaburzenie depresyjne pozostawia już poważny ślad w rozwoju osobowości dziecka i może prowadzić do naprawdę nieodwracalnych konsekwencji. Ponadto depresji często towarzyszy zmiana poziomu hormonów, co bezpośrednio wpłynie na fizjologię dziecka.
Częste fizyczne objawy depresji w dzieciństwie
Najczęściej stan depresyjny w dzieciństwie maskowany jest jako problemy przewodu pokarmowego. Dziecko zaczyna stale skarżyć się na bóle brzucha, nudności, czkawkę, odbijanie i zgagę. W niektórych przypadkach mogą wystąpić wymioty. Apetyt dziecka podczas depresji jest zwykle niestabilny. W depresji charakterystyczne są zaburzenia trawienia: zaparcia w dzieciństwie można zastąpić ciężką biegunką.
W przypadku zaburzeń depresyjnych u dziecka typowe są bóle i zawroty głowy, dzwonienie w uszach i problemy z koncentracją. Dziecko może skarżyć się na ogólne złe samopoczucie, ból w całym ciele, od którego nie ratują środki przeciwbólowe. Często na tle depresji odporność zawodzi, ponieważ dziecko często zaczyna chorować na choroby wirusowe, zakaźne.
Do fizjologicznych objawów depresji dziecięcej należy również zaliczyć:
- problemy metaboliczne, niedowaga lub otyłość;
- osłabienie mięśni, zespół asteniczny;
- stałe napięcie w ciele;
- brak siły, uporczywe zmęczenie, letarg;
- bóle;
- nieuzasadniony wzrost temperatury; jednocześnie wysoka temperatura u dziecka może utrzymywać się przez długi czas;
- zapalenie oskrzeli, bezdech, chrapanie, inne problemy z oddychaniem;
- bladość lub sinica skóry; Często, gdy dziecko jest w depresji, odnotowuje się siniaki lub cienie pod oczami;
- różne choroby skóry, opryszczka, drozd w dzieciństwie;
- VSD, problemy z układem sercowo-naczyniowym.
Depresja dziecięca charakteryzuje się stanem oszołomienia, w niektórych przypadkach dochodzi do omdlenia.
Dziecko w depresji może mieć niektóre z objawów typowych dla padaczki.
W ciężkich przypadkach następuje tymczasowa utrata słuchu, wzroku, zdolności mówienia i poruszania się.
Wieczorem dzieci z depresją mają dramatyczny wzrost aktywności fizycznej. Mogą biegać po domu, krzyczeć i niespokojnie kręcić się w łóżku. Ich ruchy wydają się roztrzęsione, niezgrabne, szorstkie i często bez znaczenia.
Inne typowe objawy depresji dziecięcej
Przy takim zaburzeniu układ nerwowy bardzo cierpi. Objawy stanu depresyjnego dziecka mogą objawiać się bezsennością, koszmarami sennymi, tikami nerwowymi i utratą wrażliwości nerwowej.
Główne oznaki, dzięki którym można podejrzewać rozwój bolesnego stanu u dziecka, wpływają na psychikę, emocje. Znaki te są następujące:
- dominują jednak nagłe wahania nastroju, depresja, smutek, przygnębienie, apatia;
- negatywizm;
- zwiększona agresja, drażliwość, lęk;
- niepokój, ataki paniki;
- płaczliwość lub ciągła bliskość łez, zwiększona wrażliwość, wrażliwość;
- izolacja, wycofanie się do swojego świata i swoich myśli;
- zaburzenia zachowania: dziecko staje się nieposłuszne, zachowuje się niegrzecznie;
- fiksacja na negatywnych myślach, wydarzeniach i emocjach;
- dzieci w stanie depresji bardzo często jęczą, skarżą się na ciągłą nudę, nie interesują się niczym, nie pociągają ich nowe zabawki, nie starają się bawić i kontaktować z innymi dziećmi;
- depresja, ciągłe uczucie melancholii, lęk przed śmiercią i samotnością;
- silne lenistwo;
- powolne myślenie: dziecku trudno przyswajać nowe informacje, dziecko może długo myśleć o odpowiedziach nawet na podstawowe pytania;
- gwałtowne pogorszenie pamięci; roztargnienie;
- mowa z reguły staje się powolna, często niespójna, zahamowana;
- w stanie depresji dzieci mają tendencję do popadania w głębokie zamyślenie;
- niska samoocena, nieśmiałość;
- zwiększona obojętność może przejawiać się w zdumiewającym posłuszeństwie.
Zaburzenia depresyjne często tworzą w umyśle dziecka dziwne i przerażające myśli. Zaczyna bać się końca świata czy jakiejś katastrofy, boleśnie przeżywa momenty rozstania z matką.
Dziecko staje się ponure, bez uśmiechu, niegrzeczne, podejrzliwe, nieufne. W tak bolesnym stanie każda krytyka może być bardzo dotkliwie odebrana. Uwagi lub wyrzuty powodują nieodpowiednią wielkość urazy, a najmniejsza niesprawiedliwość może wywołać histerię z krzykiem i łzami.
Eksperci zauważają, że depresja dziecięca charakteryzuje się pewną formą regresji. Przejawia się to w tym, że już całkiem dorosłe dziecko nagle zaczyna bawić się zabawkami i grami przeznaczonymi dla niemowląt, prosi o smoczek, domaga się noszenia na rękach, prosi o spanie w łóżku rodziców. Regresja może również objawiać się ssaniem kciuka.
Zaburzeniu depresyjnemu nie zawsze towarzyszą wszystkie te objawy. Jeśli jednak zdecydowana większość objawów występuje i utrzymuje się przez długi czas, jest to powód do kontaktu ze specjalistą.
