Każdy kraj ma tak zwaną kartę obowiązkowych szczepień, a Rosja nie jest wyjątkiem. Zgodnie z tą kartą dana osoba otrzymuje określone szczepienia w określonym wieku. Dokument zawiera listę leków do szczepień, ale może się ona różnić w zależności od częstości występowania w regionie i cech organizmu ludzkiego.
Od pierwszych dni życia dziecka jest szczepiony przeciwko wirusowemu zapaleniu wątroby i gruźlicy. Taka profilaktyka pozwala chronić organizm przed tymi chorobami, przygotować go na spotkanie ze szkodliwymi drobnoustrojami i nauczyć go opierać się im. Co więcej, po osiągnięciu pewnego wieku dziecku podaje się szczepionki przeciwko innym poważnym chorobom, które wyrządzają ogromne szkody ludzkiemu organizmowi, prowadzą do kalectwa lub, co gorsza, śmierci. Do 12 roku życia każdy Rosjanin jest szczepiony przeciwko wielu chorobom, na przykład do 1 roku życia, dziecko za pomocą szczepionek już rozwija reakcję ochronną na polio, krztusiec i błonicę, tężec, odrę i różyczkę.
Jakie szczepienia podaje się dziecku w wieku 1, 5 lat
Po 1,5 roku rozpoczyna się nowy etap szczepień, tzw. ponowne szczepienie. W trakcie ponownego szczepienia utrwalają się już uzyskane funkcje ochronne przed niektórymi chorobami. W wieku półtora roku dziecku należy ponownie podać leki antypolio i tzw. DPT.
DTP to lek złożony z nieożywionych drobnoustrojów, które powodują krztusiec i oczyszczone antytoksyny przeciw tężcowi i błonicy. Można to zrobić w tym samym czasie, co szczepienie przypominające przeciwko polio. Z reguły DPT powoduje krótkotrwały wzrost temperatury ciała u dziecka, ogólne złe samopoczucie, bolesne odczucia i lekki obrzęk w miejscu podania leku. Wszystkie te objawy zwykle ustępują w ciągu 2 dni i zaleca się złagodzenie ich objawów za pomocą leków przeciwgorączkowych i przeciwbólowych u dzieci.
W rzadkich przypadkach pojawiają się ciężkie reakcje alergiczne, obrzęk Quinckego lub drgawki. Rodzice powinni zrozumieć, że każdy objaw złego samopoczucia po szczepieniu, czy to lekka gorączka, czy drgawki, w każdym razie konieczne jest pokazanie dziecka lekarzowi specjaliście.
Procedura ponownego szczepienia
Przed wstrzyknięciem szczepionki dziecko musi zostać zbadane przez pediatrę. Bezbłędnie mierzy się temperaturę ciała, bada skórę, błony śluzowe jamy ustnej i gardła. Przy najmniejszym odchyleniu od normy szczepienie należy odłożyć. Dzieci, które w ciągu ostatnich 14 dni przed powtórnym szczepieniem przeszły przeziębienie lub inną chorobę, powinny również zostać przebadane przez immunologa, wykonać badania krwi i moczu, a dopiero potem zalecić lub odwołać szczepienie.
Zadaniem rodziców dziecka jest śledzenie zasad badania dziecka przed szczepieniem. Ponadto są zobowiązani do przekazania pediatrze informacji o wszystkich cechach jego zdrowia, wskazania jego nietypowego zachowania, jeśli zaobserwowano to w ciągu 2 tygodni przed szczepieniem. Konieczne jest naleganie, aby pracownicy służby zdrowia obserwowali zachowanie dziecka przez co najmniej pół godziny po podaniu szczepionki. Po powrocie do domu, przy pierwszym wystąpieniu skutków ubocznych, należy natychmiast wezwać karetkę.
