Istnieje wiele różnych sposobów poinformowania rodziców, że jesteś w ciąży, i każdy z nich jest indywidualny. Wybór zależy od relacji w rodzinie, a także od tego, jak niezależna stała się córka. Niektórzy jednak nie odważą się rozmawiać na ten temat, dopóki ciąża nie stanie się oczywista.
Czy powinienem powiedzieć, czy poczekać, aż ktoś zapyta?
Jeśli pojawiło się pytanie, jak powiedzieć rodzicom o ciąży, prawdopodobnie pojawiają się wątpliwości, że ta wiadomość zostanie przyjęta z radością. Nie powinieneś jednak z góry grać w najgorsze opcje, nawet jeśli relacje między „ojcami i dziećmi” są dalekie od ideału. Nikt, z wyjątkiem najbliższych krewnych, nie będzie w stanie dokładniej przewidzieć możliwej reakcji. Dlatego na początek warto zastanowić się, czym w rzeczywistości może być ta wiadomość dla rodziców.
Ważne jest, aby rodzice, niezależnie od tego, jak rozwijają się relacje w danej rodzinie, mogli czasem sami odgadnąć, że zostaną babcią lub dziadkiem. Możliwe, że wiedząc o tym, nie będą pierwszymi, którzy rozpoczną rozmowę, spokojnie czekając na możliwość porozmawiania o tym. I już przy pierwszej rozmowie będą mogli wyrazić szczerą radość, nawet połączoną z lekkim niepokojem o córkę.
Jednak niektórzy rodzice, zwłaszcza ci, którzy pragną despotyzmu i całkowitej kontroli nad swoimi dziećmi, mogą próbować przejąć inicjatywę w swoje ręce. Gdy tylko mają najmniejszy powód, by podejrzewać, że ich córka jest w ciąży, mogą dość bezceremonialnie zażądać wyjaśnień. W tym przypadku możesz też działać na różne sposoby, wcześniej korzystając np. z pomocy bliskiej Ci osoby. Jeśli największe podekscytowanie wywołuje rozmowa na ten temat z ojcem, warto zacząć spokojnie rozmawiać z matką lub odwrotnie. Rozmawiając osobno z jednym z krewnych, możesz najpierw się uspokoić. A po drugie, aby zobaczyć nowe możliwości rozwoju dalszych wydarzeń lub wymyślić lepszą formę rozmowy na ten temat z rodzicami.
Radosne, ale takie niespodziewane wieści…
Zdarza się, że rodzice, którzy wcześniej żartobliwie pytali córkę niejednokrotnie o to, kiedy urodzi im wnuka, w rzeczywistości okazują się zupełnie nieprzygotowani na takie wieści. Być może czasami sami nie potrafią sformułować swoich emocji - strachu lub niepokoju, niezadowolenia lub zagubienia, a może nawet gniewu lub paniki. Zdaniem ekspertów osoby skłonne do nieprzewidywalnych i niezwykle silnych reakcji emocjonalnych pokazują je od czasu do czasu, czyli taka „eksplozja” nie powinna być zaskoczeniem dla ciężarnej córki.
Przy takim rozwoju sytuacji możesz tylko spróbować natychmiast skierować rozmowę we właściwym kierunku. Na przykład, aby wspólnie zastanowić się, jak nazwać dziewczynkę lub chłopca, lub zdziwić się dyskusją o praktycznych kwestiach - urządzaniu żłobka, wyborze szpitala położniczego, kupowaniu mebli i ubrań dla noworodka itp. Zwykle jest to w stanie przywrócić ludziom samokontrolę nawet po silnym szoku emocjonalnym. W ten sposób przyszły dziadek, pięć minut temu z goryczą myśląc o nieukończonym uniwersytecie i nadchodzących wydatkach, może bezboleśnie przestawić się na wybór wózka inwalidzkiego. A babcia, zaskoczona nieoczekiwaną, ale tak radosną wiadomością, chętnie posortuje w myślach zapasy tkanin, z których można zrobić nowe ubrania dla dziecka lub zasłony do pokoju dziecinnego, nie żałując już, że jej córka jest niezamężny.
