Młoda matka zostawiła dziecko na chwilę, aby zająć się pracami domowymi, a dziecko już wpadło w złość. Jak uspokoić dziecko i jak uniknąć niegrzeczności [błędy na samym początku wychowywania dziecka?
Większość ludzi denerwuje dziecięcy płacz. I wielu szczerze pragnie, aby dziecko uspokoiło się tak szybko, jak to możliwe. Można wybaczyć taką postawę sąsiadowi, który nie ma nic wspólnego z wychowywaniem dzieci. Dla mamy jednak jest to bardzo trudne zadanie, trzeba szybko nawigować, zrozumieć przyczynę histerii, wybrać właściwe podejście i cierpliwie doprowadzić ją do końca.
Do drugiego roku życia dzieci najczęściej płaczą z głodu, mokrej pieluchy, zimna lub upału, nieobecności matki, senności lub bólu.
Dzieciom powyżej drugiego roku życia, które potrafią wyjaśnić, czego chcą, łatwiej będzie zaspokoić swoje potrzeby. Ale w tym wieku zaczynają się pojawiać manipulacyjne napady złości. Ale nie cała histeria to manipulacja. Jeśli dziecko płacze z bólu lub zepsutej zabawki, jest to prawdziwy żal dziecka, nie gorszy od poważnego dorosłego. W takich momentach trzeba pozwolić dziecku płakać. Nie ma potrzeby uspokajać, rozpraszać, przekonywać, a tym bardziej wstydzić. Weź płaczące dziecko w ramiona, przytul i po prostu się zamknij. W tym czasie dziecko uwalnia psychikę swojego dziecka od doświadczenia. Kiedy maluch się uspokoi, możesz z nim porozmawiać, opowiedzieć ciekawą lub zabawną historię.
Jeśli dziecko celowo manipuluje, wystarczy spokojnie zignorować. Wyjaśnij, że rozmowa odbędzie się tylko wtedy, gdy się uspokoi. Jeśli dziecko wpadło w złość w sklepie, powiedz dziecku, że będziesz czekać na zewnątrz lub w pobliżu wyjścia. W końcu histeria bez głównego widza to pusta sprawa i dzieciak bardzo szybko zrozumie, że niczego w ten sposób nie osiągnie.
