Psychologia dziecka to dział psychologii, który bada zachowanie dziecka i specyfikę jego rozwoju.
Rozwój dziecka w społeczeństwie zaczyna się od jego komunikacji z rodzicami i bliskimi. Jak zrozumieć, że dziecko rozpoznaje świat? On się śmieje. To jest pierwsza manifestacja. Psychologowie twierdzą, że dziecko już w wieku dwóch miesięcy potrafi świadomie uśmiechać się na widok ludzkiej twarzy, najczęściej matki lub ojca. W wieku 5-7 miesięcy potrafi uśmiechać się do innych ludzi, których często widuje. I nadal jest podejrzliwy wobec obcych, że tak powiem.
Dzieci w tym wieku mają tendencję do lęku lub zakłopotania na widok nieznajomych. Już w tym wieku ludzie wykazują cechę odróżniania „swoich” od „obcych”. Nawet tak małe dzieci mają swoją funkcję dla każdego rodzica. Badania wykazały, że dzieci postrzegają swoich ojców przede wszystkim jako rozrywkę. Dla nich ojciec jest rodzajem zabawki, która zawsze rozśmiesza i bawi. A matka jest postrzegana jako opiekunka, od której zawsze można dostać jedzenie, schronienie i ciepło.
Od samego początku życia małe dzieci wykorzystują emocje, aby uzyskać to, czego chcą u dorosłych. Jak pokazuje praktyka, dziecko od pierwszego roku życia może stać się „głównym” w rodzinie. Większość emocji u dzieci to rodzaj swoistej eksploracji, która czasem przeradza się w zabawę, potem w test reakcji, a czasem w słodką zemstę, jeśli np. dorosły w końcu się podda.
Dziecko może aktywnie zarządzać relacjami od najmłodszych lat. Zawsze ma ogromną liczbę planów z tego czy innego powodu. I najprawdopodobniej nie dorosły, ale dziecko zdecyduje, jaki będzie wynik, pozytywny lub negatywny. Na przykład, jeśli nie kupisz mu zabawki na żądanie, zacznie się zużywać, ale nie z powodu urazy, ale jako kary dla rodzica za złe zachowanie. Czasami rodzice stają się marionetkami w rękach swoich dzieci. Na początku wydaje się to zabawne, rodzaj małego szefa, ale co najważniejsze, w młodym wieku to powstrzymać, ponieważ w przyszłości może to przerodzić się w zwykłe rozpieszczanie.
