Często tworzenie harmonijnej rodziny nie działa za pierwszym razem. Ponowne zamążpójście może skonfrontować kobietę z obecnością dzieci jej męża z pierwszego małżeństwa. Najważniejsze jest, aby pamiętać, że nie ma dzieci innych ludzi. Cierpliwość, chęć nawiązania kontaktu oraz znajomość niektórych podstaw zachowania pomogą nawiązać w rodzinie ufne, przyjazne relacje.
Instrukcje
Krok 1
Bez względu na to, ile lat ma dziecko, droga do jego serca wiedzie przez uwagę, troskę i uczucia. Staraj się, aby Twój głos był przyjazny, a Twój uśmiech szczery. Dzieci doskonale zdają sobie sprawę z fałszu w zachowaniu dorosłych. Jeśli sam nie jesteś gotowy na bliską komunikację, nie spiesz się. Daj sobie i dziecku czas na przyzwyczajenie się do siebie. Pierwszym etapem będzie obserwacja i zbieranie informacji: jakie potrawy lubi dziecko, bajki, filmy itp.
Krok 2
Spróbuj negocjować. Najczęściej agresję dziecka wywołują negatywne wypowiedzi matki o wszystkim, co się dzieje. Wyjaśnij taktownie swojemu pasierbowi lub pasierbicy, że nie życzysz sobie zła i nie zajmiesz miejsca czcigodnej matki. Poproś dziecko, aby mogło być tylko przyjacielem i pomocnikiem. Będziesz musiał także poprawić relacje z byłą żoną jej męża. Nikt nie prosi Cię o zostanie najlepszym przyjacielem, ale będziecie musieli wspólnie rozwiązać wiele pytań dotyczących edukacji dziecka. Postaraj się udowodnić, że w obecnej sytuacji konflikty są nieodpowiednie – dziecko ucierpi w pierwszej kolejności.
Krok 3
W przypadku braku biologicznej matki (śmierć itp.) dziecko może czuć się zazdrosne: wcześniej jakoś razem radziło sobie z tatą. Bądź cierpliwy. Jeśli rzeczy twojej matki pozostają w domu, traktuj je ostrożnie. Szanuj pamięć swojego dziecka i męża. Pokaż dziecku, jak kochasz jego ojca: słowami, czynami. Jednocześnie wspomnij, że kochasz swoje dziecko, ponieważ jest teraz częścią Twojej rodziny. Zwroty takie jak: „Wiesz, bardzo kocham twojego tatę i chcę go uszczęśliwić. Ale dla szczęścia ważne jest dla nas, abyś czuł się dobrze i komfortowo. Problem w tym, że nie rozumiem, co kochasz, a czego nie. Czy możesz mi pomóc to rozgryźć?
Krok 4
Znajdź wspólną płaszczyznę ze swoim dzieckiem. Mogą to być ogólne hobby, pomoc w zajęciach edukacyjnych itp. Częściej chwal swoje sukcesy i taktownie wytykaj braki w zachowaniu. Unikaj wyrażeń typu: „Jaki jesteś niezdarny! Wszystko (wszystko) w matce!”. Dzieci uwielbiają, gdy są wprowadzane w jakiś sekret. Poproś o pomoc w zaskoczeniu głowy rodziny: przygotuj obiad lub wybierz prezent. Nie próbuj reedukować już ukształtowanego charakteru dzieci, w odpowiedzi otrzymasz: „Nie mów mi, co mam robić! Nie jesteś moją matką!” Bądź bardziej taktowny: „Tata pochwalił cię za to, że… dlaczego jesteś ze mną inny?” lub „Interesują mnie powody twoich działań. Jeśli je wyjaśnisz, możemy dojść do porozumienia.”
Krok 5
Poproś współmałżonka, aby zaangażował się w proces budowania relacji. Idź lub idź gdzieś nas trzech. Ważne jest, aby nie porównywać się z prawdziwą matką dziecka. Niech mąż odmówi oświadczeń i wszelkich reklam na twoją korzyść, na przykład: „Jak pysznie gotujesz barszcz, ale … imię … nie wiedziałeś, jak to zrobić!”.
Krok 6
Jeśli masz też dziecko z pierwszego małżeństwa, warto zrezygnować z analizy porównawczej obojga dzieci: to lepiej się uczy itp. Staraj się brać pod uwagę wszystkie interesy, aw kłótniach bądź jak najbardziej obiektywny, abstrahując od więzów krwi. Wyjaśnij dzieciom, że w prawdziwej rodzinie nie ma pojęcia „przyjaciel ani wróg”, a każda próba dyskryminacji będzie surowo karana. Nie zmuszaj jednak dzieci, aby zawsze bawiły się ze sobą, jeśli nie chcą. Dopiero stopniowe zbliżenie i poszukiwanie wspólnych interesów stworzy silny związek.
