Rozwód jest zawsze stresujący. Ale jeśli dodatkowo twój były współmałżonek wyjechał do innej kobiety, sytuacja się pogarsza, negatywne emocje mogą przytłoczyć i wciągnąć w otchłań rozpaczy. Co zrobić, aby temu zapobiec?
Uwolnij swoje uczucia. Nie powstrzymuj się. Tylko nie dzwoń do swojego byłego małżonka i jego pasji i nie wylewaj na ich głowy kadzi negatywności. To nie sprawi, że ktoś poczuje się lepiej. Postaraj się uwolnić swój gniew i urazę, stosując bezpieczne metody. Na przykład połącz swoją wyobraźnię, wyobraź sobie, że wierny jest przed tobą i powiedz mu wszystko, co jest w twojej duszy. Lub wylej na papier to, co czujesz. Jeśli słowa nie wystarczą, po prostu rysuj, rysuj - jak to się okaże. Następnie spal lub oderwij papier. A wraz z nią twoja nienawiść.
Nie spiesz się z szukaniem nowego partnera tylko po to, aby udowodnić współmałżonkowi, że jesteś coś wart, że nadal możesz mieć chłopaka. Po pierwsze niczego nie udowodnisz, a po drugie skrzywdzisz świeżo upieczonego dżentelmena. W końcu twoich negatywnych emocji nie da się ukryć. W najlepszym razie zostaniesz zaszczycony litością, w najgorszym, obrażą się i odejdą. Wzmacnia twoją rozpacz
Nie powinieneś szukać zbawienia w alkoholu. Tak, uśmierzy ból na chwilę, ale potem poczujesz go ponownie – i to bardziej dotkliwie niż wcześniej. To samo dotyczy środków uspokajających, uspokajających. Oczywiście czasami trzeba się do nich uciekać, ale tylko wtedy, gdy zaleci je specjalista.
Swoją drogą, warto porozmawiać z psychologiem o tym, jak najlepiej przeżyć rozwód, jak jak najszybciej i bezboleśnie wyjść ze stresującej sytuacji. Jeśli myślisz, że możesz to zrobić bez psychologa, to też w porządku. Oznacza to, że rozpoczął się ruch w górę, jesteś gotowy, aby otworzyć nową stronę w życiu.
Warto przeanalizować sytuację, trzeźwo ocenić, kto jest winny za co i co teraz zrobić. Ale ugrzęźnięcie w dżungli introspekcji jest dość niebezpieczne - wszystko powinno być z umiarem. Nie wycofuj się w siebie, rozmawiaj z bliskimi, krewnymi, przyjaciółmi. Uwierz im w swoje zmartwienia i wypytaj ich o ich problemy – szczerze, z serca. Pomóż, jeśli to konieczne, proszę o coś. Nie unikaj przyjaznych imprez, małych rodzinnych uroczystości. Życie toczy się dalej, nie uciekaj od przyjemnych chwil.
I podnieś swoją samoocenę. Chwal siebie za to, że nie pozwalasz, aby depresja cię złamała, za to, że nie krzywdzisz ani nie poniżasz nikogo przez cierpienie. Nic się tak nie robi, rozwód był potrzebny do dalszego rozwoju ciebie jako osoby. Powinieneś być mu za to wdzięczny.
