Nie każdy od razu powie, kim jest syn kuzyna lub kim są ojcowie chrzestni. Jeszcze większe trudności z terminami pojawiają się po ślubie - wzrasta liczba krewnych, pojawiają się nowe więzy rodzinne - szwagier, szwagier, szwagierka, szwagierka, synowa … Zwracając się do tych słów, używa się ich niezwykle rzadko, ale zdarzają się sytuacje, w których konieczne jest wyjaśnienie stopnia związku.
Instrukcje
Krok 1
W terminologii genealogicznej istnieją różne stopnie pokrewieństwa: terminy pokrewieństwa, terminy własności i terminy niepowiązane. Siostra żony nazywana jest szwagierką, terminem określanym w kategoriach majątkowych. Majątek to relacja między ludźmi, która powstaje nie przez pokrewieństwo, ale w wyniku małżeństwa. Dotyczy to również np. zięcia, teściowej, szwagierki. Ogólna nazwa każdej osoby, która przebywa z kimś w nieruchomości, jest intymna.
Krok 2
Jest też określenie „szwagier” - jest to mąż szwagierki, czyli mąż siostry żony.
Krok 3
Inne terminy używane w odniesieniu do najbliższych krewnych małżonków: Brat męża jest szwagrem;
Siostra męża jest szwagierką;
Brat żony jest szwagrem;
Rodzice męża są teściową i teściem;
Rodzice żony to teściowa i teść.
Krok 4
Interesujące jest porównanie użycia terminów własność i relacja w różnych językach. W przeciwieństwie do języka rosyjskiego, w którym każdy przypadek relacji pokrewieństwa i braku pokrewieństwa ma swoją własną nazwę, na przykład w języku angielskim nie ma tak dużego zestawu terminów. Jeśli chcesz nazwać swoich nowych krewnych po angielsku, wystarczy zapamiętać sformułowanie „in-law”, które dosłownie oznacza „z mocy prawa”, czyli w wyniku małżeństwa. Tak więc szwagierka po angielsku brzmi jak „szwagierka” (szwagierka), teściowa (matka żony) - „teściowa”, teść -law (ojciec żony) - "teść", szwagier (brat żony) - "szwagier".
Krok 5
W języku niemieckim istnieje jedno słowo określające terminy „szwagierka” i „szwagierka” - die Schwägerin, po francusku - belle-sœur.
Krok 6
Wiele z powyższych pojęć staje się już przestarzałych i stopniowo przestaje być szeroko stosowane w mowie. Są one jednak dość powszechne, na przykład w literaturze, i warto wiedzieć, kto jest dla kogo.
