Niewątpliwie rodzice życzą dziecku wszystkiego najlepszego, kochają je i starają się chronić przed wszelkimi możliwymi trudnościami. Bezwarunkowa miłość rodziców i ich troska sprawia, że dziecko jest szczęśliwe. Dzieciom tym poświęca się wystarczająco dużo uwagi, aby czuć się pewnie i kochane.
Miłość rodzicielska jako podstawa edukacji
Należy zauważyć, że miłość rodzicielska jest podstawą rozwoju emocjonalnego dzieci. Dzieci, które nie otrzymały miłości rodziców, czują się nieszczęśliwe i samotne na poziomie podświadomości.
Często są mniej towarzyscy, proaktywni i życzliwi. Nie mając przykładu bezwarunkowej miłości, wierzą, że na miłość trzeba sobie zapracować. Ta pozycja może przysporzyć im problemów w przyszłości, w dorosłym życiu, w szczególności w relacjach rodzinnych.
Dziecko dotkliwie odczuwa potrzebę bezwarunkowej miłości rodzicielskiej: potrzebuje uznania i aprobaty dla jego działań, akceptacji przez rodziców ze wszystkimi niedociągnięciami i niedoskonałościami.
Miłość rodzicielska daje poczucie bezpieczeństwa psychicznego, bezpieczeństwa i komfortu. Takie dziecko bardziej otwarcie wyraża swoje uczucia, jest wyzwolone, łatwiej toleruje niepowodzenia i trudności, jest mniej podatne na opinie i oceny innych.
Niebezpieczeństwo braku miłości rodzicielskiej polega na tym, że nawet gdy człowiek dorasta, trudno mu zapomnieć o ranach psychicznych i urazach, które otrzymał. Wyraźnie pamięta obojętność rodziców, ich zaniedbania lub wyrzuty. Dorastając, takie dzieci otrzymują zniekształcony model relacji, ponieważ nawet w dzieciństwie wydawało im się, że są gorsze od innych.
Wady nadmiernego rodzicielstwa
Wręcz przeciwnie, nadmierna opieka rodzicielska może zaszkodzić dziecku. Dziecko dorasta infantylnie: trudno mu samodzielnie podejmować decyzje i brać za nie odpowiedzialność.
Nadopiekuńcze dziecko znacznie wolniej rozwija się emocjonalnie, trudno mu nauczyć się samodzielności, a co za tym idzie wolniej nabywa niezbędne umiejętności społeczne. Często takie dziecko zaczyna wierzyć w swoją bezradność, ponieważ rodzice nie dają mu możliwości zrobienia czegokolwiek bez ich kontroli i pomocy. Dziecko staje się niespokojne, niepewne, bez inicjatywy, ściśnięte.
Nadmierna opieka rodzicielska uniemożliwia dziecku dokonywanie wyborów i naukę rozwiązywania kontrowersyjnych sytuacji. W związku z tym, że rodzice uniemożliwiają dziecku naukę zdobywania potrzebnego mu doświadczenia, ma ono fałszywą samoświadomość, czyli zniekształcone wyobrażenie o sobie, swoim potencjale, działaniach. Takie dzieci mogą wyrosnąć na kapryśne, drażliwe, drażliwe, leniwe.
Należy pamiętać, że nie można chronić dziecka przed wszystkim na świecie, w taki czy inny sposób, aby dorastał pewny siebie, celowy i silny, potrzebuje również negatywnego doświadczenia. Musi nauczyć się prawidłowo zachowywać w sytuacjach przegranych, konfliktach, w różnych trudnościach. Zaleca się udzielać dziecku rad, rozmawiać z nim, ale nie decydować za niego absolutnie wszystkiego.
