W wieku jednego roku życia dziecko rozwija cechy fizjologiczne i psychologiczne. To okres przejściowy od niemowlęctwa do dzieciństwa. W tym wieku aktywnie zaczyna się formować mowa i linia zachowań.
W roku życia mowa dziecka wciąż nie jest wystarczająco rozwinięta, jednak można już wyraźnie usłyszeć niektóre słowa i dużą liczbę samogłosek. W tym czasie dziecko powinno widzieć żywe obrazy i nazywać przedmioty. Dziecko zaczyna mówić czasownikami, formułować proste zdania bliżej dwóch lat.
W roku życia dziecko częściej jest kapryśne i płacze, staje się niespokojne. Rozwój dziecka następuje skokowo. Zdobywa umiejętności i wiedzę nie stopniowo, ale w pewnym momencie, po którym następuje cisza.
W okresie napadów złości nie należy zbytnio łajać dziecka, ważna jest dla niego uwaga i troska. W ciągu jednego roku dziecko zaczyna naśladować dorosłego i odkrywać wszystko. Świat emocjonalny dziecka staje się bogatszy. Teraz może wyrażać swoje emocje nie tylko płaczem, ale także uśmiechami, które są już świadome, pojawiają się też takie emocje jak zaskoczenie i smutek. Zna już dobrze swoich i innych.
Również dziecko zaczyna tworzyć postać, mogą pojawiać się wybuchy agresji i inne przejawy emocji. W wieku pierwszego roku dziecko powinno już samodzielnie chodzić lub przynajmniej trzymać się za rękę. Dzieciak jest bardziej zrelaksowany w ruchach, mobilny, stara się poznać swoje ciało, trudno mu siedzieć w jednym miejscu. W tym czasie dzieci przesuwają przedmioty i studiują je.
