Czasami rodzice mogą zauważyć, że ich dziecko uderza głową o podłogę, ściany lub inne twarde przedmioty. Dla dorosłych takie zachowanie wydaje się nieodpowiednie i nie wiedzą, jak reagować na działania dziecka.
Dziecko bije bez powodu
Zachowanie jest szczególnie niezrozumiałe, gdy dziecko w wieku od 1 do 3 lat zaczyna bić głową. Może to być szczególnie przerażające dla rodziców. W końcu myślą, że dziecko może zaszkodzić ich zdrowiu. W niektórych przypadkach takie zachowanie jest naprawdę niezrozumiałe nie tylko dla matek i ojców, ale nawet dla specjalistów. A jeśli od dawna znane są pewne powody, to jednolite potrząsanie głową dziecka w celu uderzenia może doprowadzić nawet lekarza do otępienia.
Istnieje wiele opinii na temat przyczyn takiego zachowania, jednak najpopularniejszą jest to, że dziecko rozwija w ten sposób aparat przedsionkowy. Może to być również sposób na uspokojenie się. Kołysanie jest nieco podobne do kołysania się w kołysce lub ramionach rodziców przed snem.
Co zrobić, gdy dziecko wali głową bez powodu
Jeśli w wyniku takiego kołysania głowy dziecko w końcu zaśnie, to wszystko jest w porządku. Dzieciak w żaden sposób nie będzie w stanie poważnie zaszkodzić swojemu zdrowiu. Uderzenie głową może spowodować lekkie siniaki. W takim przypadku rodzice powinni zawinąć twarde przedmioty wewnętrzne w coś miękkiego. Przed pójściem spać dziecko powinno wypuścić trochę pary. Więc musisz pozwolić mu się dobrze bawić. Jeśli to możliwe, możesz kupić metronom i umieścić go w pokoju, w którym śpi dziecko. Rytmiczne dźwięki mogą z łatwością uspokoić Twoje dziecko.
Ważne: nie karcić dziecka za takie działania. Ponadto nie powinieneś na niego krzyczeć. Jeśli dziecko rozwija się z wiekiem, to w wieku trzech lat ten nawyk bicia się całkowicie zniknie. Ale jeśli tak się nie stało, należy zwrócić szczególną uwagę na mimikę twarzy i przypadki, w których dziecko zaczyna uderzać głową o podłogę i ściany. Ponadto wizyta u neurologa w celu wykluczenia chorób nie będzie zbyteczna.
Dziecko bije, aby zwrócić na siebie uwagę
Zachowanie dziecka, które chce w ten sposób zwrócić na siebie uwagę, jest dość nietypowe.
- Najczęściej dziecko uderzy w tył głowy.
- Zakres i siła ciosu są niewielkie. Wygląda bardziej jak wersja demonstracyjna ciosu.
- Dzieciak nie płacze ani nie krzyczy.
- Ciosy pojawiają się dopiero w momencie, gdy jeden z rodziców znajduje się w bezpośrednim sąsiedztwie dziecka.
- Dziecko w momencie uderzenia patrzy na rodziców i uśmiecha się.
Dzieciak stara się nie tracić z oczu reakcji rodziców na ciosy. I ważne jest, aby nie skakać od razu do dziecka, aby go powstrzymać. W ten sposób możesz wyrządzić sobie krzywdę. Każde działanie w tym momencie skierowane na dziecko będzie skutkowało ciągłymi tego rodzaju ciosami w celu zwrócenia na siebie uwagi. Nic w tym dziwnego, ale najwłaściwszym wyjściem z takiej sytuacji jest nie reagowanie w żaden sposób na działania dziecka. W rezultacie zrozumie, że ta metoda nie usprawiedliwia się i przestanie uderzać w ściany w przyszłości.
Dziecko uderza głową, żeby manipulować
Petycja pojawia się tylko wtedy, gdy dziecku coś się nie podoba. Rodzice mogą łatwo znaleźć przyczynę i skutek takiego zachowania. Być może dziecko nie chce jeść, chce dostać jakiś przedmiot, ale nie daje tego ani czegoś innego. Podczas próby manipulacji ciosy dziecka stają się silniejsze. Dzieciak niejako ostrzega, że takie zachowanie się wydarzy, jeśli rodzice nie zrobią tego, co chce. Dziecko obserwuje również reakcję dorosłych, ale w przypadku próby manipulacji inwigilacja jest mniej zauważalna.
W takim przypadku rodzice nie muszą podejmować żadnych działań. Każda reakcja może dać dziecku powód do myślenia, że jego samopobicie przynosi owoce i musi być kontynuowane w tym samym duchu.
Możesz spróbować nauczyć dziecko wyładowywania niezadowolenia na jakiejś miękkiej zabawce.
Dziecko uderza głową o podłogę lub ściany w przypadku niepowodzenia
Rodzice mogą zauważyć, że ich maluch zawodzi i denerwuje się, próbując coś zrobić. To podrażnienie może płynnie przekształcić się w napady złości, uderzając głową w podłogę lub pobliskie przedmioty.
W ten sposób dziecko próbuje się ukarać. Z boku będzie jasne, że jest zdenerwowany i przygnębiony.
W przypadku braku reakcji rodziców lub ich opuszczenia pokoju samobiczowanie nie ustaje. Dziecko nadal jest histeryczne.
W tej sytuacji najbliżsi powinni pomóc dziecku uporać się z jego problemem, a nie zostawiać go samego z jego doświadczeniami. Ważne jest, aby go uspokoić i jasno powiedzieć, że mama i tata będą tam i mu pomogą. Dzieci czują się bardzo pewnie w swoim głosie, a zwykłymi słowami potrafią się uspokoić i uwierzyć w siebie.
Dziecko uderza głową w przypadku napadu złości
Ten rodzaj autoekspresji jest najczęściej nieodłączny w miejscach publicznych. Na przykład w sklepie dziecko chce dostać ukochaną zabawkę, ale rodzice go nie kupują. W rezultacie zdenerwowane dziecko zaczyna krzyczeć, płakać, walczyć z rodzicami, upadać na podłogę i histerycznie uderzać o niego głową.
W takim przypadku w żadnym wypadku nie powinieneś być prowadzony przez małego manipulatora. Nie myśl też, co pomyślą inni. Jeśli się wycofasz, takie napady złości dziecka staną się częścią życia w przyszłości.
W przypadku takiego napadu złości rodzice muszą tylko udawać, że wychodzą ze sklepu. Z reguły będzie to miało otrzeźwiający wpływ na dziecko. Pobiegnie za bliskimi, aby nie zostawili go w spokoju. Ważne jest, gdy dziecko się zbliżyło, aby porozmawiać z nim o jego emocjach. Musi zrozumieć, że jego rodzice rozumieją jego stan gniewu i urazy. Ale za tym powinno iść zdanie, że pod żadnym pretekstem rodzice mogą zdobyć ukochane dla dziecka, a jeśli chce, może dalej płakać, ale to donikąd nie zaprowadzi.
Dziecko uderza głową w ścianę w przypadku złego samopoczucia
Najczęściej dzieje się to przed snem. Twój maluch może czuć się z tego powodu zmęczony, zestresowany i zły. W rezultacie zaczyna walić głową w przedmioty. Rodzice w takich sytuacjach powinni zauważyć, że dziecko źle się czuje. Częściej ten stan wiąże się ze wzrostem ciśnienia śródczaszkowego. Jeśli rodzice dość często obserwują ten stan u swojego dziecka, warto zasięgnąć porady neurologa.
Dziecko może zachowywać się tak samo, jeśli ma grypę, przeziębienie lub ząbkuje.
