Macierzyństwo to radość i praca. Wiele matek myśli czasem o tym, jak być „idealnym” dla swoich dzieci? Jak zachować harmonię w relacjach rodzinnych? Jak nie zmęczyć się wychowywaniem dzieci i znaleźć siłę dla męża? Istnieją proste zasady, które ułatwią życie matkom z dziećmi w każdym wieku.
Instrukcje
Krok 1
Najpierw przekonaj się, że jesteś „wystarczająco dobrą mamą”. Nie jesteś idealny, zawsze będziesz miał coś do wyrzucenia. Nie ma potrzeby gonić za ideałem, zwłaszcza w próbach „prześcignięcia” rodzin i przyjaciół sąsiadów. Musisz tylko poczuć i zrozumieć, że robisz wszystko, co w twojej mocy. Obie skrajności (zarówno dążenie do ideału, jak i ciągłe samobiczowanie „jaką złą matką jestem”) wcale nie są przydatne dla psychiki zarówno matki, jak i dzieci.
Krok 2
Nie musisz poświęcać całego życia dla swoich dzieci. Nikt nie doceni takiego poświęcenia. Co gorsza, gdy dzieci dorosną, sam będziesz im wyrzucał, że „wszyscy jesteście dla nich, a w zamian za to niewdzięczność”. Nikt nie żąda od ciebie takiego poświęcenia. Część twojego życia powinna być tylko twoja. Która to będzie część, zależy od Ciebie. Powinieneś zachować swoje hobby, hobby, przyjaciół. Czy poświęcisz na „czas dla siebie” tylko jeden wieczór w tygodniu, czy będzie to kilka godzin dziennie – to Twoja wolność wyboru. Nie warto jednak przeznaczać tego czasu zgodnie z zasadą szczątkową: „Będę miał czas na wszystko z dziećmi, pójdę na spotkanie z przyjaciółmi”. Nie, twoje spotkanie powinno być zaplanowane, ale jak przeznaczyć na to czas - niech pomyśli mąż, a nie tylko ty.
Krok 3
Jeśli idziesz do pracy i spędzasz z dzieckiem mało czasu, popraw jakość treści tego czasu. Kiedy jesteś z dzieckiem, naprawdę zwracaj na niego uwagę. Niech to nie będzie cały dzień, ale tylko godzina lub dwie wieczorem. Ale na te kilka godzin odłóż telefon, wyłącz telewizor i zapomnij o wszystkich zmartwieniach. Uwierz mi, dziecko na pewno doceni Twoje zaangażowanie. Tak więc spędzanie z nim czasu jest o wiele bardziej interesujące i satysfakcjonujące niż samo przebywanie w pobliżu przez cały dzień, ale z myślami, aby znaleźć się w zupełnie innym miejscu.
Krok 4
Nie przeciążaj dziecka ogromną liczbą kółek, sekcji i działań rozwojowych. Starannie wybieraj, co będzie korzystne dla rozwoju Twojego dziecka. Nie zajmuj się tymi czynnościami przez cały dzień. Niezależne gry w domu, po prostu komunikacja z dziećmi na placu zabaw są również bardzo potrzebne do harmonijnego rozwoju dziecka.
Krok 5
Nie zapomnij o swoim mężu. Niezależnie od wieku dziecka istnieje część życia rodzinnego, która nie ma z nimi nic wspólnego - relacje małżeńskie. Upewnijcie się, że znajdziecie dla siebie czas. Nie należy jednak traktować tego czasu jako „urlop od dzieci”. To nie jest zbyt zdrowe podejście do własnych dzieci. Oczywiste jest, że wszyscy czasami męczą nas własne dzieci. Ale jeśli skupisz uwagę na zmęczeniu, nie zdziw się, że wkrótce dzieci zaczną postrzegać siebie jako twój ciężar, coś zbędnego w rodzinie.
Krok 6
Twój czas z mężem to czas na cieszenie się komunikacją, pamiętaj, dlaczego się kochacie; i oczywiście nadszedł czas na seks. Warto zauważyć, że niedawna moda na wspólny sen dzieci z rodzicami właśnie wprowadza dysharmonię w relacjach małżonków. To jedno, jeśli chodzi o dziecko, które w nocy musi być karmione piersią. Zupełnie inaczej jest, gdy dziecko niedługo idzie do szkoły, a nadal jest w łożu małżeńskim. I nie chodzi tylko o to, że dziecko w łożu małżeńskim nie pozwala tam na seks. Rzeczywiście, w mieszkaniu można znaleźć wiele innych ciekawych miejsc do tego. Tyle, że czasami dziecko w łożu małżeńskim zaczyna stamtąd wypierać męża, zarówno fizycznie, jak i psychicznie, zajmując jego miejsce obok kobiety. Jak zawsze nie należy popadać w skrajności: dziecko powinno spać wyłącznie we własnym łóżku lub pozwolić mu spać z nami, dopóki nie zechce opuścić siebie. Sytuacje są różne. Przeanalizuj swoje życie rodzinne z perspektywy nie tylko tego, jak najlepiej będzie dla dziecka, ale także tak, aby wszyscy byli wygodni, czyli ty i twój mąż też.
Krok 7
Weź odpowiedzialność za swoją rodzinę. Pamiętaj, że ustalasz zasady, granice dla dzieci i dajesz im wolność tam, gdzie to możliwe. To ty podejmujesz decyzje, a nie dzieci czy doradcy. Jesteś również odpowiedzialny za konsekwencje swoich decyzji. Ale w ten sposób poczujesz, że sytuacja jest pod Twoją kontrolą i nie rozwija się spontanicznie w niezrozumiałym kierunku.
