Jeśli zapytasz rodzinę z dzieckiem, czy związek zmienił się po pojawieniu się dziecka w jej życiu, odpowie z pełnym przekonaniem, że się zmienił. Niektórzy psychologowie uważają, że przed narodzinami pierwszego dziecka małżeństwo żyje uważa związek za partnera, a potem za rodzinę. W prawdziwym życiu wszystko jest inne. Uważa się, że po „pieczęci w urzędzie stanu cywilnego” młodzi ludzie tworzą rodzinę, prowadzą wspólne gospodarstwo domowe. Kiedy pojawia się dziecko, rodzice, podobnie jak dziadkowie, są zobowiązani do zebrania się i bycia partnerami.
Dlaczego dochodzi do rozłamu? Najczęściej rodzice nie są psychicznie gotowi na pojawienie się dziecka. Cieszą się z pojawienia się nowego członka rodziny, ale już następnego dnia stają przed poważnymi problemami - muszą stać się dobrymi rodzicami nie tylko we własnych oczach, ale także w oczach otaczających ich osób. W tym okresie młoda matka, która nie przystosowała się do nowych warunków, jest w ciągłym stresie. Nie bez powodu mówią, że młode matki są warunkowo wystarczające.
Na początku boi się zrobić coś złego, czasami po prostu nie wie, jak wykonać pewne manipulacje. W tej chwili kobieta potrzebuje wsparcia psychologicznego i fizycznego. Co się dzieje z mężczyzną? Rozumie, że został ojcem, ale łatwiej mu wyobrazić sobie, że bawi się z dorosłym synem/córką i nie ma pojęcia, co zrobić z dzieckiem.
Widząc chronicznie zmęczoną i zrujnowaną moralnie kobietę, którą kocha, podświadomie obwinia się, ale nie mogąc poradzić sobie ze swoimi emocjami, oddala się. Co robić?
Aby rodzina nie zawaliła się w pierwszym roku życia ukochanego dziecka, musisz zrozumieć kilka prostych punktów:
1. Rola rodziców nie jest tymczasowa, dokonałeś cudu, dlatego jesteś za niego odpowiedzialny do końca życia.
2. Ważne jest, aby mama wiedziała, że dziecko jest twoim szczęściem, nie musisz słuchać wszystkich swoich przyjaciół i krewnych. Jeśli Twojemu dziecku wygodnie jest spać ze smoczkiem lub chodzić w pieluszce, nie należy mu zabraniać. Jak mówią niektóre doświadczone matki: „Żadne dziecko nie chodzi do szkoły w pieluszce i smoczku…”
3. Podejdź do siebie. Spróbuj dzielić się swoimi doświadczeniami ze swoim partnerem, a także wspierać się nawzajem. Trzeba pamiętać, że twoje zainteresowania są nieco inne (mężczyzna ciężko pracuje, a kobieta poznaje uroki macierzyństwa). Pamiętaj, że wszystkie nasze kłopoty biorą się z tego, że nie rozmawiamy ze sobą i kumulujemy problemy w naszych głowach. Jeśli nawiążesz kontakt, niektóre problemy same znikną, a Ty lepiej zrozumiesz swojego partnera.
