Nieformalny lider wpływa na zespół, ale nie jest utrwalony na odpowiedniej pozycji lidera. Wpływ tej osoby może wynikać z różnych czynników, może przynieść zarówno korzyści, jak i szkody.
Liderzy formalni i nieformalni
Formalnym liderem zespołu jest odpowiednie stanowisko kierownicze. Jego obowiązkiem jest prowadzenie innych, jest odpowiedzialny za wyniki swojej pracy. Interakcja z podwładnymi odbywa się tylko w interesach. Ale przywództwo kształtuje się nie tylko na podstawie formalnej, formalny przywódca może nie być dla niego uznany. Często formalny przywódca jest zajęty rozwojem swojej kariery, a emocjonalne przywiązanie do grupy tylko mu przeszkadza.
Formalny lider ma wsparcie w postaci oficjalnie przyznanych uprawnień. Nieformalny staje się liderem ze względu na swoje umiejętności i cechy osobiste. Nieformalny lider jest symbolem społeczności grupy i wzorem jej zachowania. Jego wybór następuje spontanicznie i zwykle jest później domyślnie zapisywany. Lidera nieformalnego można też nazwać liderem psychologicznym. Często wybierają osobę, która posiada cechy nieobecne u lidera.
Często formalnym liderom brakuje charyzmy, pewności siebie, elastyczności i oryginalności, energii i poczucia humoru. Są zbyt apodyktyczni i agresywni, zbyt skupieni na własnych ambicjach. Lider nieformalny najczęściej zajmuje się regulowaniem relacji interpersonalnych w zespole, gdy formalny kieruje się interesami organizacji jako całości. Wykazuje wyższy poziom aktywności i uczestnictwa. Inni członkowie zespołu widzą to i dobrowolnie przejmują inicjatywę.
Kim jest nieformalny lider
Istnieje kilka rodzajów liderów opinii. „Dyrygent” wpływa na kolektyw bez odchodzenia od kierunku wyznaczonego przez kierownictwo. Czuje się znaczący, bo liczą na niego przełożeni. Wyróżnia je życzliwość i aktywność, zachęcając innych do tego samego. Zwykle pokojowo współistnieją z przywódcą. "Koszulaty" to dusza firmy, świetnie organizuje ludzi, którzy swoim urokiem wykonują zadania. Komunikowanie się na równych prawach z przełożonymi to dla niego przyjemność.
„Szary kardynał” wymyśla sposoby rozwiązywania problemów, biorąc pod uwagę osobiste zdolności wszystkich podwładnych. Zwraca uwagę na każdy drobiazg, ponieważ można je z powodzeniem odtwarzać. Taki nieformalny lider nie dąży otwarcie do pierwszych miejsc, ale wie, że jest pierwszy. „Buntownik” jest miłośnikiem walki z niesprawiedliwością. Uwielbia walczyć o prawa członków zespołu, ale potrafi też walczyć o przywództwo. Buntownikowi trzeba liczyć się w czasie i powierzyć ważne zadanie, aby nie rozłożył kolektywu.
