W komunikacji z naszymi dziećmi czasami popełniamy błędy, nie myśląc, że z czasem się one kumulują, a dziecko może się od nas oddalić. Jak możesz tego uniknąć?
Instrukcje
Krok 1
Poświęć czas swojemu dziecku, odłóż rzeczy na bok, jeśli przyjdzie, aby się z tobą podzielić. Słuchając swojego dziecka, musisz odwrócić się do niego, zejść z nim o jeden poziom lub usiąść obok niego. Jeśli jest z jakiegoś powodu zdenerwowany, posadź go na kolanach lub trzymaj go za rękę. Twoje dziecko powinno czuć, że interesuje Cię jego historia.
Krok 2
Jeśli dziecko mówi o tym, że jest smutne lub przestraszone, musisz zwrócić na to uwagę. Z twoich słów "to bzdura, graj dalej" strach czy smutek nie zniknie z niego, zostanie sam z tym uczuciem, zrozumie, że coś jest z nim nie tak, zacznie się tego wstydzić i "zamknie się". Podziel się jego uczuciami, mówiąc coś takiego: „Teraz jesteś przestraszony lub smutny - to normalne, ja też to poczułem w twoim wieku …”.
Krok 3
Przestań pouczać, doradzać, krytykować, ostrzegać i obwiniać. Najczęściej nie działa to u dzieci. Czują twoją presję, nudę, poczucie winy, brak szacunku dla niezależności. Ta pozycja rodzica, rodzica „z góry” irytuje dziecko, nie będzie miał ochoty dzielić się niczym. A co najważniejsze, dziecko rozwinie niską samoocenę.
Krok 4
Chcesz, aby Twoje dziecko Cię wysłuchało? Następnie opowiedz mu o swoich uczuciach i doświadczeniach. Mów w pierwszej osobie, o sobie, a nie o dziecku i jego zachowaniu. Na przykład: „Nienawidzę, jeśli w sypialni jest tak brudno”. Takie komunikaty pozwalają nam wyrażać negatywne uczucia w sposób, który nie jest dla dziecka obraźliwy.
Krok 5
Zasady, wymagania, ograniczenia i zakazy w rodzinie muszą być uzgodnione między rodzicami. Dziecko musi je wyjaśnić, ale nie powinno ich być zbyt wiele. Unikaj autorytarnego stylu rodzicielskiego, weź pod uwagę uczucia, zainteresowania i potrzeby swojego dziecka, nie zapominając oczywiście o swoich.
