Spotykając się z ciągłym negatywizmem dziecka, wielu rodziców po prostu wywiera presję na swój autorytet i zmusza dziecko do zrobienia czegoś. Ale są sposoby, aby nie doprowadzić sprawy do dziecięcej histerii, ale zgodzić się z nim, zrozumieć jego potrzeby i skierować działania dziecka we właściwym kierunku.
Instrukcje
Krok 1
Unikaj bezpośrednich zakazów. Nasza podświadomość jest tak zaaranżowana, że nie dostrzega cząstki „nie”. Dziecko nie jest wyjątkiem. Kiedy mówimy „nie dotykaj”, dziecko słyszy „dotyk” i robi to, czego nie wolno mu robić. Jako zalecenie dla rodziców psychologowie radzą częściej mówić nie z zakazami, ale ze wskazaniem możliwej alternatywy. Zamiast ciągle szarpać maluszka, jego działania powinny być skierowane: „rysuj, ale tylko w albumie”, „spaceruj po kałużach, ale tylko w butach” itp. Szukaj okazji, na które możesz pozwolić częściej niż nie.
Krok 2
Nie proś malucha, aby przestał działać. Małemu dziecku niezwykle trudno jest przestać, przestać robić to, co robi, nawet jeśli rodzic na to nalega. W procesie wychowania lepiej jest przekierować aktywność małego stworzenia na dozwolony kanał. Jeśli dziecko wciąga wszystko do buzi, daj mu przedmiot, który można bezpiecznie przeżuć; jeśli rozbije zabawki, pukając je o stół, daj mu młotek dla dzieci i pozwól mu je wystarczająco powalić. Psychologowie radzą rodzicom edukować dziecko, aby mogło dalej działać w dozwolonych warunkach.
Krok 3
Oferuj alternatywy, a nie jeden sposób działania. W okresach kształtowania się woli dziecka ważne jest, aby bronił swojego zdania. Negatywizm, kiedy dziecko odmawia wszystkiego, sprawia rodzicom wiele problemów. Aby nie wpaść na „nie” dziecka i łatwo dojść do porozumienia z dzieckiem, psychologowie zalecają rodzicom wybór: „Założysz koszulkę czy golf?” Nie pytasz go, czy chce się ubrać. Wybierając formę ubioru na spacer, maluch automatycznie zgadza się z faktem wyjścia. Dzięki takiemu sformułowaniu pytania ma on możliwość obrony swojego „ja” tam, gdzie nie budzi to oburzenia rodzica.
Krok 4
Negocjuj pozytywny wynik. Gdy rodzice o coś proszą swoje dziecko, spotykają się z protestami także dlatego, że dziecko naprawdę nie chce wykonywać rutynowych czynności, nie widzi z nich żadnego sensu. To sam rodzic może nakreślić wynik wykonanej pracy. Jeśli usuniesz ze stołu, wygodnie jest usiąść przy nim, aby rysować; jeśli szybko przebierzesz się w piżamę, będziesz miał więcej czasu na czytanie i rozmowę przed pójściem spać itp.
Krok 5
Rozmawiaj ze swoim dzieckiem na tym samym poziomie. Dzieciak jest cały czas niższy fizycznie od dorosłych, jego wzrok nieustannie spoczywa na stopach innych. Sami rodzice, ze względu na różnicę wzrostu, bardziej odczuwają swój autorytet, ich pozycja fizycznie wyższa czyni ich moralnie silniejszymi. Ale w przypadku, gdy trzeba zgodzić się z dzieckiem, lepiej być z nim na tym samym poziomie, aby spojrzeć mu w oczy. Aby to zrobić, albo będziesz musiał sam usiąść, aż Twoje dziecko urośnie, albo wziąć je w ramiona. W tej pozycji ty i dziecko poczujecie nie władczy, ale równy związek, a negocjacje będą znacznie łatwiejsze. Nawiązanie kontaktu wzrokowego pomaga również powstrzymać niepożądane działanie, ponieważ dziecko pochłonięte pracą może po prostu w ogóle nie słyszeć słów.
Krok 6
Usiądź obok, a nie naprzeciwko. Sytuacje twarzą w twarz są często podświadomie postrzegane jako konfrontacja. Aby uniknąć konfrontacji, bardziej opłaca się rodzicom siedzieć nie naprzeciwko, ale obok dziecka. Z psychologicznego punktu widzenia łagodzi to napięcie i chęć stawiania oporu, jest bardziej prawdopodobne, że pokojowo dojdzie do porozumienia z dzieckiem. W przypadku, gdy czujesz, że zaczynasz się kłócić z dzieckiem, zerwanie kontaktu wzrokowego i siedzenie obok niego będzie najlepszą pozycją i ułatwi dialog.
Krok 7
Weź udział w grze. Jak wspomniano powyżej, dzieciom bardzo trudno jest zatrzymać lub zatrzymać interesującą grę. Aby lepiej zrozumieć swoje dziecko, co się z nim dzieje, czasami warto włączyć się w jego grę. Nie żądaj niczego, tylko usiądź obok niego, zapytaj, co robi, jak to robi. Jak radzą psychologowie, zamiast „stać nad duszą”, lepiej dołączyć do dziecka i pomóc mu się ukrócić.
