Gdy tylko dziecku coś się nie spodoba, wpada w złość: tupie nogami, płacze i krzyczy, jakby stało się coś niezwykle poważnego. Dla dzieci jest to świetny sposób na zdobycie tego, czego chcą, ponieważ byli już w pełni świadomi, że to zadziała.
Instrukcje
Krok 1
Staraj się przewidywać napady złości, bądź proaktywny. Należy unikać ostrych zakrętów i konfliktów. Uważaj na pojawienie się prekursorów irytacji – niepokoju, skomlenia, napięcia, a gdy się pojawią, odwracają jego uwagę. Uwagę dziecka można zwrócić na pogorszenie jego samopoczucia: „Jesteś zmęczony, chodźmy na spacer”. Dzieci nie rozwinęły jeszcze umiejętności monitorowania swoich emocji, więc musisz je regulować. Jeśli dziecko jest zdenerwowane, zastosuj metodę uspokajania, pomóż mu kontrolować. Odsuń się, przytul, poklep po plecach, zaśpiewaj piosenkę.
Krok 2
Kontroluj swój stan emocjonalny. Spokój, znowu spokój. Staraj się nie komunikować z krzyczącym dzieckiem, nawet nie patrz w jego stronę, dopóki nie nadejdzie spokój. Musi zrozumieć, że takie zachowanie nie będzie tolerowane. Bądź wytrwały w swoim zachowaniu, jeśli odmówiłeś, pozostań przy swojej opinii.
Krok 3
Nie martw się o swoje dziecko podczas ataku. Zostań z nim, niech czuje, że go rozumiesz. W tym czasie nie zaszczepiaj dziecku niczego, nie krzycz, nie daj klapsów. To go jeszcze bardziej wzburzy. Musi zobaczyć, że nie jesteś na niego zły, że nie chcesz go ukarać, ale też nie zamierzasz się poddać.
Krok 4
W przypadku nawracających napadów złości konieczne jest tymczasowe odizolowanie dziecka w specjalnie wyznaczonym miejscu, w którym nie powinno być zabawek, telewizora ani innych dzieci. Musi zrozumieć, że nie zasługuje na grę. Czasowa izolacja może mieć różny czas trwania, ale musi pozostać w odosobnionym miejscu, dopóki nie uspokoi się przez dwie minuty. A jeśli dziecko znów zacznie być kapryśne, musi zostać ponownie zwrócone na swoje miejsce.
Krok 5
Nie poddawaj się nawet wtedy, gdy napad złości z dzieckiem miał miejsce w miejscu publicznym. W takim przypadku lepiej wziąć go za rękę i odprowadzić. Nie szukaj pomocy u osób z zewnątrz, dziecko tylko tego potrzebuje, tk. histeria domaga się widzów.
Krok 6
Trzymaj się wybranej linii zachowań podczas napadów złości, aby dziecko wiedziało, że Twoje zachowanie jest stałe i przy odpowiednim zachowaniu będzie mogło komunikować się z innymi ludźmi.
Krok 7
Wyjaśnij dziecku, jak wyrażać swoje uczucia słowami, a nie krzykiem. Naucz go słów opisujących jego stan: zły, zły, smutny. Chwal, jeśli opowie ci o swoim smutku.
Krok 8
Pamiętaj, że jeśli jedno podejście nie zadziała, zadziała inne. Bądź konsekwentny w swoich działaniach i buduj na wzmocnieniu poprzez nagrodę.
