Wielu rodziców ma do czynienia z kłamstwami swoich dzieci w różnym wieku, ale szczególnie problem zaostrza się w komunikacji z nastolatkami. Co powinni zrobić rodzice?
Oferuj uczciwość i żądaj prawdomówności
Psychologowie twierdzą, że stwierdzenie „przeminie” w odniesieniu do nastoletnich kłamstw jest niewłaściwe. Rodzice powinni jasno określić swoje stanowisko – „kłamstwo w naszej rodzinie jest niedopuszczalne”. W końcu każde, nawet małe kłamstwo w komunikacji z bliskimi jest bombą zegarową, która podkopuje wzajemne zaufanie. Ale kiedy domagasz się od dziecka prawdomówności, okazuj uczciwość ze swojej strony. Jeśli w rodzinie „niewinne” kłamstwa, przechwałki, tajemnice od siebie są w porządku rzeczy, to nie ma sensu walczyć z kłamstwami dziecka, tylko powiela ono model zachowania rodzicielskiego.
Spróbuj zrozumieć powody
Ważne jest, aby zrozumieć przyczyny zmiany zachowania dziecka. Oczywiście okres dojrzewania to czas, w którym dziecko ma własne zainteresowania, a więc własne tajemnice przed rodzicami. Ale systematyczne kłamstwo, ukrywanie informacji to dzwonek alarmowy. Przeanalizuj: kiedy zaczęło się kłamstwo? komu on kłamie - wszystkim czy tylko niektórym? Dlaczego?
Co więcej, nie powinieneś zadawać dziecku bezpośredniego pytania - on sam może nie być świadomy prawdziwego powodu.
Dlaczego nastolatek kłamie? Niekiedy nastolatki próbują w ten sposób nieświadomie zwrócić uwagę rodziców na swoje problemy. Może dziecko boi się kary z Twojej strony lub chce wyglądać lepiej niż jest? Wtedy jest to powód do myślenia - może przeceniasz wymagania, stawiasz wiele ram i zakazów, które próbuje obejść za pomocą kłamstw.
Zachęcaj do poufnej dyskusji
Nadmierna szorstkość i presja, ostra reakcja emocjonalna z Twojej strony mogą tylko skomplikować sytuację. Staraj się komunikować więcej ze swoim dzieckiem, pokaż mu, że mu ufasz i oczekuj wzajemnego zaufania. Nie czytaj wykładów, ale otwarcie dyskutuj na temat kłamstwa i wyrażaj swoją opinię o jego niedopuszczalności. Zadawaj pytania, które skłonią nastolatka do zastanowienia się nad swoją odpowiedzialnością: „jak byś się czuł, gdybym cię oszukał?”, „Jak mogę ci zaufać, jeśli oszukujesz?”
Wpisz kary za kłamstwo
Za systematyczne kłamstwa trzeba karać. Ale kara musi być sprawiedliwa i towarzyszyć jej wyjaśnienie twojego stanowiska. Najlepszą rzeczą jest wprowadzenie „systemu kar za kłamstwo”, mówią niektórzy psychologowie.
Zostań przyjacielem swojego dziecka
Główna zasada: aby rozwiązać problem kłamstwa u nastolatków bardzo ważna jest atmosfera zaufania i wsparcia w rodzinie. Ważne jest, aby stać się przyjacielem swojego prawie dorosłego dziecka. Wtedy będzie mógł powierzyć ci najbardziej intymne sekrety, a ty będziesz mógł powiedzieć mu właściwą decyzję i uchronić go przed błędami.
