Niektórzy rodzice, kierując się zasadą „miłości nigdy za wiele”, tłumią swoje dzieci nie tylko troskliwą opieką, ale także stałą kontrolą i patronatem. Przyczyną takiej nadopiekuńczości (nadprotekcji) mogą być różne czynniki: lęk przed samotnością, poczucie niezadowolenia z miłości, niepewność, nieufność do dziecka, pragnienie władzy, powtórzenie historii własnego dzieciństwa. Jednak ten rodzaj wychowania ma wiele negatywnych konsekwencji dla rozwoju dziecka.
Instrukcje
Krok 1
Rodzaje nadopiekuńczości
1. Pobłażliwy - dziecku wolno wszystko i więcej. Dziecko zostaje umieszczone w „centrum wszechświata”, jego komfort, zdrowie i dobre samopoczucie na pierwszym miejscu, a interesy innych członków rodziny nie są brane pod uwagę. Nie stawia się dziecku żadnych żądań, zakazów, kar. Wszelkie kaprysy dziecka są natychmiast spełnione. Rodzice inspirują dziecko, że jest geniuszem, najlepszym.
Oczywiście takiemu dziecku nie będzie łatwo w przedszkolu, a nauczyciele w szkole nie przymkną oczu na postawę permisywizmu. Również rówieśnicy nie faworyzują zepsutych. Kiedy dziecko nie spełnia oczekiwań rodziców, pojawiają się zaburzenia emocjonalne, kompleksy i niska samoocena.
Krok 2
2. Wymagający - nic i nigdy nie jest dozwolone. Dziecko jest pod stałym nadzorem, kontrolą rodzicielską. Ma wiele obowiązków w domu, na studiach, w różnych zajęciach pozalekcyjnych. „Jesteś zobowiązany” – najczęściej dziecko musi słyszeć. Dziecko musi zgłosić rodzicom swój najdrobniejszy krok i nienagannie przestrzegać wymagań dorosłych.
Niepewność swoich możliwości, brak inicjatywy, brak własnej pozycji, izolacja, ograniczona komunikacja z innymi. W okresie dojrzewania dziecko uświadamia sobie niesprawiedliwe traktowanie rodziców i zaczyna buntować się przeciwko ich władzy.
Krok 3
Rodzice powinni być taktowni, okazując swoim dzieciom miłość i troskę. Twoim obowiązkiem jest edukować, a nie łamać. Zadbaj o swoje dzieci!
