Karmienie piersią to najbardziej intymny akt w relacji między matką a dzieckiem. To nie tylko posiłek, to wymiana emocji, uczuć i wiedzy. Nie bez powodu wyrażenie „wchłonięty mlekiem matki” jest używane od czasów starożytnych. Dorastając i przyswajając świat, dziecko stopniowo ustanawia autonomiczny tryb egzystencji. Trudno jednoznacznie powiedzieć, w jakim wieku przekroczy ten kamień milowy „dojrzałości” – samodzielnego karmienia piersią.
Instrukcje
Krok 1
Uważa się, że im szybciej zdecydujesz się na odstawienie dziecka od piersi, tym szybciej i bezboleśniej wszystko pójdzie. Jednak eksperci radzą, jeśli to możliwe, aby nie przerywać karmienia piersią do 1-1,5 roku życia. Określ dla siebie i swojego dziecka wygodne ramy czasowe, biorąc pod uwagę indywidualne cechy dziecka: skłonność do pokarmów uzupełniających, poziom odporności, stopień uzależnienia od „piersi” itp.
Krok 2
W przypadku braku sytuacji awaryjnych lepiej jest płynnie odstawić dziecko od piersi. Zastąp jedno karmienie piersią (np. rano) pokarmami uzupełniającymi. Nie podawaj piersi jako przekąski. Jeśli dziecko nalega, odwróć jego uwagę, zmień uwagę lub w ostateczności podaj trochę odciągniętego mleka z butelki.
Krok 3
Po 5-7 dniach wymień drugi posiłek (obiad) itp. Chodź więcej po ulicy, baw się, rób z nim (rysuj, rzeźb itp.). Staraj się w jak największym stopniu „przeprojektować” formę kontaktu między dzieckiem a matką, płynnie zastępując uspokajający efekt piersi innymi rodzajami komunikacji dotykowej i emocjonalnej.
Krok 4
Jeśli chodzi o karmienie nocne, można je wykluczyć z wyprzedzeniem (przed dniem) lub po. Przed pójściem spać dziecko należy odżywić, najlepiej owsianką. Aby nie niepokoić dziecka w środku nocy zapachem mleka matki, poproś tatę, babcię lub inną „ukochaną” osobę dorosłą o odpompowanie okruchów, podnosząc je na etapie półsennych jęków. W razie potrzeby możesz podać wodę lub napar z suszonych owoców.
Krok 5
Jeśli nie ma nikogo, kto mógłby zastąpić mamę, będzie trochę trudniej. Najważniejsze to zachować spokój, ponieważ dziecko lepiej niż jakikolwiek radar wykrywa i reaguje na drobne wahania nastroju mamy. Noś dziecko w ramionach, opierając głowę na ramieniu, z dala od klatki piersiowej, monotonnie „mrucz” w rytm kołysania. Jeśli dziecko jest całkowicie rozbudzone i niegrzeczne, zwróć jego uwagę na latarkę lub niezwykłą lampkę nocną. Jeśli wszystko inne zawiedzie, nie rozpaczaj - wystarczy wytrzymać na noc. Na następnym będzie znacznie łatwiej. Nawet najwięksi szkodnicy „poddają się” trzeciego dnia i spokojnie chrapią do rana.
