Rozwiązanie takiego problemu, jak oszukiwanie dzieci przez rodziców, jest dziś jednym z najtrudniejszych zadań. Relacje między rodzicami są często tak trudne, że nie chcąc wtajemniczać w siebie dziecka, podejmują decyzję o oszukaniu go.
Na przykład, jeśli dziecko zauważy, że rodzice są zdenerwowani, smutni lub źli z powodu czegoś, podchodzi do nich i pyta: „Czy coś się stało?”, A rodzice, aby go nie skrzywdzić lub po prostu się go pozbyć, nic nie mów . Ten przykład jest najczęstszy i jest błędem.
O wiele mądrzej byłoby powiedzieć: „Dziękuję, że zauważyłeś moje zdenerwowanie. U mnie wszystko w porządku”. W odpowiedzi możesz również zawrzeć szczegółowy opis przyczyny swojego zaburzenia. Są oczywiście rodzice, którzy są w stanie powiedzieć swoim dzieciom o wiele więcej prawdy, niż są w stanie zrozumieć. Jednak większość woli nie obciążać dzieci problemami dorosłych. Najbardziej niesamowite jest to, że dzieci potrafią interpretować rzeczywistość na swój własny sposób. Są również niezwykle podatni na lęk przed prawdomównością swoich rodziców.
Wszystko to jest kwestią zaufania. Jeśli dziecko ci ufa, a ty go oszukujesz, to już na poziomie intuicji odczuje twoje kłamstwo. Znanych jest wiele przypadków, w których rodzice okłamywali swoje dzieci. Nawet najbardziej niewinne i życzliwe kłamstwo o zbawienie nie będzie w tym przypadku odpowiednie.
Jeśli rodzice w końcu przyznają się do winy, dzieci będą bardziej przerażone, niż gdyby rodzice powiedzieli wszystko wprost i natychmiast. Uwierz mi, dziecko zawsze jest zainteresowane tym, że rodzice w danej sytuacji mogą go okłamać. Tak czy inaczej, kiedy rodzice kłamią, dziecko uczy się kłamać.
Bez wątpienia wiele kłamstw pochodzi od rodziców tylko dlatego, że krzywdzenie dzieci i narażanie na niebezpieczeństwo ich lęków i obaw jest dla nich po prostu bolesne. Pamiętaj jednak, że ochrona dzieci przed prawdą może naprawdę zniekształcić rzeczywistość. Uczciwość zawsze była i będzie najlepszą polityką w wychowywaniu dzieci.
