W życiu każdego człowieka przychodzi czas, kiedy sam musisz odpowiadać za swoje czyny i sam podejmować decyzje. Ale nie wszyscy dorośli są obdarzeni tą umiejętnością. A najczęściej ten problem rozciąga się od dzieciństwa. Z pewnością każdy ma podobną znajomą osobę. Zastanów się, czy chcesz tak zobaczyć swoje dziecko? Czy jest osobą odnoszącą sukcesy i szanowaną, pewną siebie? Aby dziecko dorastało samodzielnie, nie wystarczy, że po prostu dorośnie. Tego należy się nauczyć.
Musisz przede wszystkim spojrzeć na własne wymagania dla dziecka. Czy dajesz mu prawo wyboru? Zacznij od małych rzeczy: co zjeść na śniadanie lub jakie skarpetki założyć. Stopniowo będzie się zwiększał zakres spraw, w których będzie można powierzyć dziecku decyzję.
Pamiętaj jednak, że na początku konieczne jest zapewnienie dziecku opcji do wyboru. Zadając pytanie: „Co ugotować na śniadanie?”, Całkiem możliwe jest otrzymanie w odpowiedzi ciasta, cukierka lub czegoś innego niezwykle smacznego w opinii dziecka. Przez kilka lat życia dziecka to pytanie powinno wyglądać mniej więcej tak: „Jaką owsiankę chcesz na śniadanie: kaszę gryczaną czy owsiankę?” Wtedy dziecko nauczy się wybierać spośród możliwych opcji. A później sam będzie mógł zaproponować własną, adekwatną wersję.
Drugą stroną niezależności jest odpowiedzialność za swój wybór. Dziecko musi nauczyć się akceptować konsekwencje swoich wyborów. I oczywiście na początku będzie potrzebował pomocy rodziców. W przeciwnym razie nie zrozumie, że nie warto nosić wełnianych skarpet w letnie upały, po prostu dlatego, że jest w nich gorąco. Jeśli po prostu zabronisz takich eksperymentów bez wyjaśnienia przyczyn, będzie to wydawać się dziecku nieuzasadnionym kaprysem rodzica, niczym więcej. Ale po spędzeniu w nich pół godziny dziecko usunie i następnym razem będzie miało większe zaufanie do ostrzeżeń rodziców, ponieważ już empirycznie zweryfikowało ich poprawność.
Dać dziecku niezależność i nie kontrolować rodziców może być bardzo trudne. Ale bycie rodzicem to ciężka praca. Czasami musisz poświęcić własny spokój dla dobra dziecka. I tak właśnie jest. Rzeczywiście, kontrolując każdy krok swojego ukochanego dziecka, łatwiej mieć pewność, że wszystko z nim w porządku, że nic nie zagraża jego zdrowiu i samopoczuciu. Należy jednak pamiętać, że należy to zrobić po prostu dla dobra dziecka. W końcu rodzice nie będą mogli być z nim przez całe życie. A najlepszą rzeczą, jaką mogą zrobić kochający rodzice, jest przygotowanie go do samodzielnego dorosłego życia.
