Jak Radzić Sobie Z Lękami Z Dzieciństwa

Jak Radzić Sobie Z Lękami Z Dzieciństwa
Jak Radzić Sobie Z Lękami Z Dzieciństwa

Wideo: Jak Radzić Sobie Z Lękami Z Dzieciństwa

Wideo: Jak Radzić Sobie Z Lękami Z Dzieciństwa
Wideo: Jak przezwyciężyć trudne dzieciństwo i traumy z dzieciństwa? 2024, Może
Anonim

Obawy dzieci często pozostają z nami przez wiele lat: czasami sami nie rozumiemy, dlaczego boimy się ciemności, staramy się trzymać z dala od rzek lub nie pływamy w głąb, boimy się jeździć na przejażdżkach, a nawet wyjść na balkon, podczas gdy na jednym z wyższych pięter wieżowca …

Jak radzić sobie z lękami z dzieciństwa
Jak radzić sobie z lękami z dzieciństwa

Wiele z tych fobii pojawia się w dzieciństwie i utrzymuje się tylko dlatego, że nie byliśmy w stanie sobie z nimi poradzić na czas. Pomaganie dziecku w przezwyciężaniu lęków jest jednym z zadań rodziców. Jednocześnie często nie jest konieczne przyprowadzanie dziecka do psychologa, chyba że mówimy o poważnym problemie. Rodzice muszą tylko nauczyć się rozumieć naturę lęku w dzieciństwie, przyczyny jego pojawienia się i jak sobie z nim radzić.

Jeśli Twoje dziecko czegoś się boi, z jego punktu widzenia animuj, daj mu możliwość uchronienia się przed tym. Bardzo często maluchy boją się Babu-Jagi, potwora chowającego się w szafie lub pod łóżkiem, oraz innych stworzeń, które według dziecka mogą mu zaszkodzić.

Zapewnij dziecku ochronę przed „wrogiem”. Może to być zabawkowy miecz, kilku żołnierzy, ulubiona lalka. Wyjaśnij dziecku, że zabawki ochronią go podczas snu i nie obrażą się. W miarę upływu czasu radzenie sobie ze strachem stanie się znacznie łatwiejsze. Aby utrwalić efekt, przeczytaj bajki dla dzieci o odważnych zabawkach, o zwycięstwie nad złymi duchami.

W sytuacjach, które przerażają dziecko, bardzo ważne jest prawidłowe zachowanie. Na przykład, jeśli maluch, przemawiając na imprezie dla dzieci, zapomniał rymowanki i przestraszył się reakcji dorosłych, opowiedz mu o tym, jak Ty lub Twoi znajomi znaleźliście się w podobnej sytuacji. Nie łaj go, a ponadto nie mów, że jego działania lub uczucia są nienormalne, złe. Wręcz przeciwnie, Twoim zadaniem jest zatrzymanie dziecka i wyjaśnienie, jak postępować w tej sytuacji.

Zalecana: