Z natury dzieci są aktywne. Dzieci często próbują tego, co robią dorośli. Często rodzice sami swoim zachowaniem tłumią tę naturalną aktywność dzieci i dziwią się ich późniejszemu brakowi samodzielności. Pierwszym pragnieniem jest powiedzenie dziecku: „Pozwól mi, po prostu wylej wodę na podłogę”. A wtedy dziecko w ogóle nie chce zmywać naczyń.
Instrukcje
Krok 1
Oczywiście, gdy dziecko uczy się nowego działania, na początku popełnia wiele błędów. Ale ważniejszy jest nie sam wynik, ale proces uczenia się, który musi być właściwie zorganizowany. Sam zdecyduj, co jest w tej chwili ważniejsze: mycie naczyń czy nauczenie dziecka tej czynności.
Krok 2
Nie każda czynność tak naprawdę może być wykonana przez dziecko całkowicie samodzielnie. Jeśli to dla niego trudne, a on cię prosi, pomóż. Konieczna jest pomoc. Ale tylko w tych momentach, z którymi dziecko naprawdę nie może sobie poradzić. Nie bierz tego, co on sam może zrobić, nawet jeśli nie jest całkiem słuszny lub schludny.
Krok 3
Gdy dziecko opanuje działanie, zmniejsz udział swojego udziału; stopniowo twoja pomoc powinna być coraz mniejsza. Będzie to wymagało twojej obserwacji i ostrożności. Po pierwsze, nie wolno zbyt wcześnie przenosić odpowiedzialności na dziecko. W takim przypadku po prostu nie poradzi sobie i będzie zdenerwowany. W rezultacie dziecko może odmówić wykonania tej czynności. Po drugie, twoja zbyt długa i uporczywa pomoc jest również niebezpieczna: jest to bezpośredni sposób na zdławienie samodzielności dziecka.
Krok 4
Nie musisz mówić dziecku: „Pozwól, zrobię to lepiej i szybciej”. Lepiej powiedz: „Chodźcie razem”.
Krok 5
Pamiętaj, aby pogratulować dziecku sukcesu, nawet jeśli nie jest to pomyślny wynik, ale kilka kroków pośrednich. Nie ma potrzeby skupiania się na niepowodzeniach i błędach.
Krok 6
Twój czas z dzieckiem powinien być pozytywnie ubarwiony. Ciesz się komunikacją. Wtedy opanowanie nowej złożonej umiejętności dla dziecka będzie o wiele przyjemniejsze i łatwiejsze.
